Konieczność wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji /art. 215 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zachodzi wówczas, gdy jej treść jest sformułowana w sposób niejasny, budzący wątpliwości co do istoty rozstrzygnięcia, powodujący trudności w ustaleniu zakresu obowiązku bądź przysługującego uprawnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Kazimiery i Jerzego małżonków Ł. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2000 r. w przedmiocie odmowy dokonania wykładni decyzji określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Decyzją z dnia 12 listopada 1998 r. (...) Urząd Skarbowy w E. określił Kazimierze i Jerzemu małżonkom Ł. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1995 r. w wysokości 122.364 zł, zaległość podatkową w wysokości 61.853,40 zł oraz należne odsetki za zwłokę w wysokości 80.240,40 zł.
Izba Skarbowa w (...), jako organ odwoławczy, decyzją z dnia 30 listopada 1999 r. (...) utrzymała w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Pismem z dnia 14 grudnia 1999 r. pełnomocnik podatników wystąpił do Izby Skarbowej z wnioskiem o wyjaśnienie, w jaki sposób organ podatkowy dokonał w decyzji z dnia 30 listopada 1999 r. ustalenia przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów zarówno w firmie Jerzego Ł., jak i w spółce cywilnej, w której miał on 75 procent udziałów.
Izba Skarbowa w (...) postanowieniem z dnia 17 stycznia 2000 r. odmówiła wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji.
Na to postanowienie podatnicy wnieśli zażalenie do Ministra Finansów, który postanowieniem z dnia 25 maja 2000 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu swego postanowienia podał, że zgodnie z art. 215 par. 2 ordynacji podatkowej organ podatkowy, który wydał decyzję, na żądanie strony lub organu egzekucyjnego wyjaśnia wątpliwości co do treści decyzji. Dotyczyć mogą one sentencji, gdy decyzja jest niejednoznaczna lub zawiła i utrudnia ustalenie sensu rozstrzygnięcia sprawy. Instytucja wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji nie może prowadzić do nowej oceny stanu faktycznego czy prawnego sprawy, powodować zmiany rozstrzygnięcia ani pozostawać w sprzeczności z decyzją. W postępowaniu tym możliwe jest jedynie objaśnienie przez organ, jak powinna być rozumiana treść wydanej przez niego decyzji. Decyzja Izby Skarbowej z dnia 30 listopada 1999 r. została wydana na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 ordynacji podatkowej i utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w E. z dnia 12 listopada 1998 r., określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1995 r. (...). To oznaczało, że określona w decyzji organu pierwszej instancji wysokość zobowiązania podatkowego oraz zaległości podatkowej nie uległy zmianie. Żądanie wniesione przez podatników na podstawie art. 215 par. 2 ordynacji podatkowej sprowadzało się w istocie do zarzutów przeciwko uzasadnieniu decyzji Izby Skarbowej z dnia 30 listopada 1999 r. We wniosku tym podatnicy żądali przedstawienia wszystkich pozycji korekt wpływających na zmianę rocznego zeznania PIT-31, ponieważ obliczenia przedstawione w decyzji Izby Skarbowej i wskazana podstawa opodatkowania były dla nich nieczytelne. W decyzji Izba Skarbowa przedstawiła jak powinny być obliczone prawidłowo dochód, podstawa opodatkowania, podatek dochodowy, zaległość podatkowa oraz odsetki od tej zaległości. Jednocześnie powołała przepis art. 234 ordynacji podatkowej, zgodnie z którym organ podatkowy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub interes społeczny.
Na postanowienie Ministra Finansów Kazimiera i Jerzy małżonkowie Ł. wnieśli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarzuty skargi dotyczyły uzasadnienia decyzji Izby Skarbowej w (...) z dnia 30 listopada 1999 r., wydanej w postępowaniu odwoławczym. Zdaniem skarżących, w uzasadnieniu tej decyzji nie wskazano wszystkich pozycji zwiększających i zmniejszających przychody i koszty. Brak w niej "jasnego i pełnego przedstawienia korekt deklaracji podatkowej, a jedynie części i to bez wskazania czego korekty dotyczą". Ponadto skarżący podali, że zgodnie z art. 210 par. 4 ordynacji podatkowej uzasadnienie faktyczne powinno obejmować cały materiał i wszystkie korekty zeznania, a nie tylko części. To powoduje dodatkowe uzasadnienie żądania wyjaśnienia wszystkich danych liczbowych, jak doszło do ustalenia nowej podstawy opodatkowania.