skargę Krystyny J. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) w przedmiocie wymiaru podatku rolnego za II półrocze 1993 r.
Tezy

1. Przepisy określające zasady sądowej kontroli decyzji administracyjnych /art. 16 par. 2 oraz art. 196 par. 1 i nast. Kpa/ nie pozwalają na bezpośrednie kształtowanie przez sąd administracyjny praw i obowiązków stron.

2. Gdy grunty gospodarstwa rolnego pozostają w samoistnym posiadaniu innej niż właściciel osoby, decyzja ustalająca zobowiązanie w podatku rolnym może być kierowana zarówno do właściciela, jak i do posiadacza samoistnego tych gruntów /art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym - Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./; wybór podatnika pozostawiony jest organowi podatkowemu.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Krystyny J. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) z dnia 5 października 1993 r. w przedmiocie wymiaru podatku rolnego za II półrocze 1993 r.

Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżoną decyzją nr BSS. KO. 2014/340/426/93 z dnia 5 października 1993 r. Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) została utrzymana w mocy decyzja /nakaz płatniczy/ Wójta Gminy T. z dnia 1 września 1993 r., ustalająca Krystynie J. łączne zobowiązanie pieniężne za II półrocze 1993 r. w wysokości 398 tys. zł. Ustosunkowując się do zarzutu podatniczki w odwołaniu, że nieruchomość, od której wymierzono podatek rolny, znajduje się we władaniu Stanisława J., byłego jej męża, organ odwoławczy wyjaśnił, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./ obowiązek podatkowy w podatku rolnym ciąży na osobach fizycznych będących w dniu 1 stycznia roku podatkowego właścicielami lub samoistnymi posiadaczami gospodarstw rolnych. Jak wynika z przytoczonego przepisu, obowiązek uiszczania podatku rolnego ciąży zawsze na właścicielu gospodarstwa rolnego, a w razie braku właściciela - na samoistnym posiadaczu gospodarstwa rolnego. Brak możliwości korzystania z gospodarstwa, przy jednoczesnym ponoszeniu kosztów, może uzasadniać wystąpienie podatnika przeciwko posiadaczowi na drogę sądową.

W skardze na powyższą decyzję Krystyna J. wyraziła pogląd, że art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. nakłada obowiązek podatkowy na właściciela lub samoistnego posiadacza gospodarstwa rolnego, w zależności od tego, która z tych osób w dniu 1 stycznia roku podatkowego faktycznie włada rzeczą w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Skarżąca czuje się pokrzywdzona tym, że musi jako właścicielka płacić podatki za ziemię, której nie użytkuje i z której nie ma żadnej korzyści. W tej sytuacji Krystyna J. wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji przez zwolnienie jej od podatku rolnego do czasu uzyskania faktycznego władania ziemią, będącą przedmiotem opodatkowania.

Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie należy wyjaśnić, że przepisy określające zasady sądowej kontroli decyzji administracyjnych /art. 16 par. 2 oraz art. 196 par. 1 i nast. Kpa/ nie pozwalają na bezpośrednie kształtowanie przez sąd administracyjny praw i obowiązków stron. Oznaczałoby to niedopuszczalną ingerencję w sferę administrowania, zastrzeżoną do wyłącznej kompetencji organów administracji. Uwzględniając skargę, Sąd może uchylić zaskarżoną decyzję bądź stwierdzić jej nieważność /art. 207 par. 1 Kpa/, nie może jednak uwzględnić wniosku o zwolnienie od obowiązku podatkowego, czego domagała się skarżąca.

Rozstrzygnięcie sprawy sprowadzało się do odpowiedzi na pytanie, czy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./, stanowiący, że "obowiązek podatkowy ciąży na osobach (...) będących (...) właścicielami lub samoistnymi posiadaczami gospodarstw rolnych", bądź inne przepisy tej ustawy określają kolejność obciążenia tym podatkiem. Takiego zdania jest zarówno Kolegium Odwoławcze, jak i skarżąca, różnią się oni jednak co do tego, kto powinien płacić podatek w pierwszej kolejności. Należy stwierdzić, że powyższa kwestia wywołała rozbieżność także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Strona 1/2