Tezy

Obowiązki ewidencyjne nałożone na podatników przepisem art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ służą prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej w podatku od towarów i usług.

Nie oznacza to tylko prawidłowości formalnej, a więc prowadzenia ewidencji w zgodzie z określonymi wymogami natury księgowo-rachunkowej, ale przede wszystkim prawidłowości polegającej na zgodności danych wynikających z ewidencji z rzeczywistym stanem rzeczy.

Sentencja

oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

Urząd Skarbowy w W. decyzją z 8.8.1995 r. określił J.L., prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą "A.", zobowiązanie w podatku od towarów i usług za 1994 r. w kwocie 4.459,50 zł oraz ustalił wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług, wynikającą z zastosowania sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, na kwotę 87.747 zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podano, że w deklaracjach VAT-7 za 1994 r. ustalono nieprawidłowości, polegające na wpisywaniu w pozycji sprzedaż ze stawką "0" procent wartości sprzedaży kursów szkoleniowych, które powinny być wpisane w rubryce dotyczącej sprzedaży zwolnionej od podatku. W cenę kursu wchodziły materiały przekazywane uczestnikom kursów, które były kupowane z podatkiem od towarów i usług. Łącznie podatek naliczony od materiałów przekazywanych uczestnikom kursu wynosił na jednego uczestnika 131.753 zł /przed denominacją/. Powołano się w uzasadnieniu za art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Podniesiono, że podatnik obniżał kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów związanych ze sprzedażą kursów szkoleniowych, których sprzedaż jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

W wyniku takiego działania nastąpiło zawyżenie podatku naliczonego o kwotę 290.120.000 zł /przed denominacją/, tj. o kwotę podatku naliczonego, związanego ze sprzedażą zwolnioną. Stwierdzono, że w wypadku gdy podatnik narusza obowiązki dotyczące określenia wysokości podatku naliczonego, w wyniku czego nastąpiło jego zawyżenie, kwotę podatku należnego zwiększa się o trzykrotność tego zawyżenia, na podstawie przepisu art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik odwołał się od decyzji organu podatkowego I instancji. Zakwestionował w odwołaniu powołanie się w podstawie prawnej decyzji na art. 10 ust. 2, art. 25 ust. 1 pkt 1, art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W odwołaniu podnoszono, że wymienione przepisy prawa nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję organu podatkowego I instancji w części dotyczącej ustalenia zobowiązania w podatku od towarów i usług, stanowiącego trzykrotność zawyżenia podatku naliczonego za 1994 r., uchylając tę decyzję w pozostałym zakresie. W motywach decyzji stwierdzono, że podatnik pomniejszał w 1994 r. podatek należny o kwoty podatku naliczonego przy zakupach materiałów zużywanych następnie do celów szkoleniowych, co jest niezgodne z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nienależnie odliczony podatek VAT od wartości materiałów zużytych dla celów szkolenia wyliczono na 290.120.000 zł /przed denominacją/. Podatnik zakupił również w styczniu, marcu i czerwcu 1994 r. środki trwałe i odliczył w pełnej wysokości podatek naliczony przy zakupie tych środków.

Łącznie Izba Skarbowa w W. ustaliła, że podatnik zawyżył podatek naliczony w 1994 r. o kwotę 292.490.000 zł /przed denominacją/, czym naruszył obowiązek wynikający z art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Strona 1/3