Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w W. w przedmiocie zwrotu nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r.
Tezy

Dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ objęty został tylko taki najem, który nie stanowi działalności gospodarczej wynajmującego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Sylwiusza B. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 23 lipca 1999 r. (...) w przedmiocie zwrotu nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. - uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. B. z 8.04.1999 r. (...), (...).

Uzasadnienie strona 1/2

Sylwiusz B. złożył w dniu 19.03.999 r. w Urzędzie Skarbowym W.-B. korektę zeznania podatkowego /PIT-32/ za 1997 r. wnosząc o zwrot nadpłaty w kwocie 8.819,40 zł.

W piśmie przewodnim z dnia 17.03.99 r. wyjaśnił, że w złożonym zeznaniu za ten rok nie odliczył ulgi inwestycyjnej od dochodu z najmu - wykazanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Uczynił tak na podstawie informacji z Urzędu Skarbowego, w myśl której dochodów z tytułu najmu nie można zaliczyć do działalności gospodarczej.

W związku z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16.09.1998 r. III SA 4726/97 i III SA 1504/97 w których przyjęto odmienny pogląd, złożył stosowną korektę zeznania.

Jednocześnie wyjaśnił, że działalność gospodarczą, prowadzoną wspólnie z małżonką, w ramach spółki cywilnej rozszerzono - aneksem - o wynajem nieruchomości. Przed wynajęciem hali, znajdującej się na nieruchomości położonej w Cz. przesłano stosowną informację do Urzędu Skarbowego.

Decyzją z dnia 8.04.99 r. wydaną na podstawie art. 207 i art. 73 par. 1 Ordynacji podatkowej Urząd Skarbowy W. B. stwierdził brak nadpłaty w podatku dochodowym za 1997 r.

Zdaniem tego organu /w uzasadnieniu powołano się także na stanowisko Izby Skarbowej w W./ brak jest podstaw do łączenia przychodów, kosztów i dochodów uzyskiwanych z prowadzenia działalności gospodarczej z przychodami, kosztami i dochodami z najmu.

Art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera podział /rozgraniczenie/ źródeł przychodów. W myśl tego artykułu pozarolnicza działalność gospodarcza oraz najem, dzierżawa i umowy o podobnym charakterze stanowią dwa oddzielne źródła przychodu.

W odwołaniu od tej decyzji podatnik podtrzymał argumentację zamieszczoną w piśmie z 17.03.999 r. dodatkowo podnosząc, że rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego /t.j. Dz.U. 1996 nr 39 poz. 171/ dotyczyło zarówno osób prawnych jak i fizycznych. W związku z tym dodatkowym argumentem przemawiającym za niesłusznością stanowiska Urzędu Skarbowego jest zasada równości podmiotów gospodarczych.

Izba Skarbowa w W. po łącznym rozpatrzeniu odwołań podatnika oraz jego małżonki od identycznej co do treści decyzji Urzędu Skarbowego utrzymała w mocy obie zaskarżone decyzje. Podzielając w całej rozciągłości zamieszczoną w nich argumentację prawną organ odwoławczy wyjaśnił, że powołane przez podatników wyroki NSA zapadły w indywidualnych sprawach i nie mogą stanowić podstawy przy podejmowaniu niniejszej decyzji.

W skardze na powyższą decyzję jak i w odpowiedzi na skargę ponowiono dotychczasową argumentację. Izba Skarbowa dodała następnie, że zakwalifikowanie świadczonych usług w zakresie wynajmu do działalności gospodarczej uzależnione jest od rozmiaru działalności, a przede wszystkim od zamiaru wynajmującego aby czynność najmu wykonywać w sposób częstotliwy.

Podatnicy wynajęli własny lokal - czyli w sposób jednorazowy i nie spełnili wymogów, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./.

Strona 1/2