Porównanie ze sobą treści unormowań wprowadzonych przepisami art. 17 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ nie pozostawia wątpliwości co do zakresu obowiązku oznaczenia ceną towarów przeznaczonych do sprzedaży detalicznej oraz sposobu jego realizacji. Powinność wskazaną w ust. 1 trzeba rozumieć jako konieczność umieszczenia cen bezpośrednio na towarze.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "G. P." Sp. z o.o. na decyzję Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej z dnia 22 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie oznaczenia oferowanych do sprzedaży towarów cenami jednostkowymi - skargę oddala.
(...) Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej powołując się na przepis art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej, w związku z naruszeniem art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach wydał w dniu 23 kwietnia 2001 r. decyzję, w której zarządził oznaczenie oferowanych do sprzedaży towarów paczkowanych cenami jednostkowymi umieszczanymi bezpośrednio na opakowaniu. Jak zaznaczono w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego, przesłankami wydania takiej decyzji /art. 18 ust. 1 pierwszej z powołanych ustaw/ jest istnienie: 1/ zagrożenia bezpieczeństwa konsumentów, 2/ zagrożenia interesu konsumentów albo 3/ zagrożenia interesu gospodarczego państwa. Jak podniesiono w skardze, muszą to być niezwykle poważne nieprawidłowości, jak np. wprowadzenie produktu szkodliwego dla życia i zdrowia, wprowadzanie do obrotu produktów niebezpiecznych itp. Zagrożenie takie nie występuje w sytuacji, gdy nieprawidłowości na jakie wskazali Inspektorzy Kontroli występują w obrocie gospodarczym w skali całego kraju we wszystkich placówkach samoobsługowego handlu detalicznego wykorzystujących system obrotu towarami przy użyciu kodów kreskowych. Od początku ich istnienia dotychczas nie kwestionowano takiego stanu rzeczy. Praktycznie ma to miejsce od lat 90, kiedy zaczęły powstawać w Polsce poszczególne sieci hipermarketów, w których w obrocie towarowym wykorzystywany jest system kodów kreskowych.
Według skarżącego podmiotu, naruszenie art. 18 ust. 1 ustawy o Inspekcji Handlowej polega także na tym, iż zaskarżona decyzja nie chroni interesu klientów a wręcz przeciwnie, jest sprzeczna z ich interesem. Interesem klientów zaopatrujących się w hipermarketach, jest zakup towarów po jak najniższej cenie. Wykonanie decyzji pociąga za sobą bezpośredni wzrost cen - co jest oczywistą konsekwencją wykonywania dodatkowych czynności wymagających dużego czasowego nakładu pracy. Jeżeli zatem decyzja narusza interes niemalże 100 procent klientów, to brak było podstawy do jej wydania. W takim przypadku, Inspektor Kontroli w pierwszej kolejności winien był rozważyć czy decyzja, którą zamierza wydać będzie chronić interes klientów czy też będzie go naruszać? Równocześnie w zaskarżonej decyzji Inspektor Kontroli musi wskazać, na czym polega - jego zdaniem - ochrona interesu klienta, przesłanki warunkującej wydania decyzji w trybie art. 18 ust. 1 ustawy o Inspekcji Handlowej.
Zdaniem strony skarżącej "G. P." Sp. z o.o. nie zostały spełnione przesłanki, które wystąpić muszą kumulatywnie. Z jednej strony muszą zachodzić nieprawidłowości, /które zdaniem skarżącej, nie zachodzą/, z drugiej strony decyzja może być wydana, jeżeli jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo lub interes klientów. Jak wynika z całokształtu zebranego w postępowaniu kontrolnym materiału dowodowego, nie stwierdzono nieprawidłowości w oznaczeniach towarów cenami na regałach, a cenami zakodowanymi w kasie. Jedynie na stoisku spożywczym stwierdzono różnicę cenową 0,01 gr - 0,02 gr w stosunku do trzech produktów.