Nieważna - jako wydana z naruszeniem przepisów o właściwości organów kontroli skarbowej - jest decyzja wydana przez Ministra Finansów na skutek odwołania wniesionego przez stronę, utrzymująca w mocy decyzję inspektora kontroli skarbowej odmawiającą wznowienia postępowania zakończonego wydaniem wyniku kontroli, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/.
Organem właściwym do rozpatrzenia odwołania jest w takiej sytuacji Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, jako organ wyższego stopnia nad inspektorami kontroli skarbowej /art. 8 ust. 1 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy/.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Do wznowienia postępowania w sprawie zakończonej wynikiem kontroli określającym wysokość zobowiązania podatkowego stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania administracyjnego /art. 30 ust. 1 w związku z art. 28 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej - Dz.U. nr 100 poz. 442/.
Zgodnie z art. 150 par. 1 Kpa właściwym do rozpoznania podania skarżącego był Inspektor Kontroli Skarbowej. Natomiast właściwym do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji państwowej wyższego stopnia, gdyż ustawa nie przewiduje innego organu odwoławczego /art. 127 par. 2 Kpa/. Organem wyższego stopnia nad inspektorami kontroli skarbowej jest Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej /art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o kontroli skarbowej/. Tymczasem decyzję wydał Minister Finansów /decyzja wydana z upoważnienia Ministra jest równoznaczna z jego decyzją/ będący naczelnym organem kontroli skarbowej /art. 8 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy/. W tej sytuacji decyzja, jako wydana z naruszeniem przepisów o właściwości, jest nieważna /art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa/.
Już tylko ubocznie Sąd zwraca uwagę, że Ministerstwo Finansów nie jest organem administracji państwowej. Stąd też sformułowania w rodzaju "Ministerstwo stwierdza", "Ministerstwo uznało" - użyte w uzasadnieniu decyzji są niewłaściwe.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par. 3 i art. 208 Kpa - orzekł jak w sentencji.