Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek od towarów i usług, Podatkowe postępowanie, Działalność gospodarcza, Administracyjne postępowanie
Tezy

1. Upływ terminu przedawnienia nie stanowi przeszkody do uchylenia przez organ odwoławczy w całości decyzji organu I instancji i orzeczenia co do istoty sprawy w sytuacji, gdy zaskarżona decyzja organu podatkowego I instancji wydana została przed upływem terminu przedawnienia.

2. Wpis spółki cywilnej do ewidencji działalności gospodarczej nie ma charakteru kształtującego prawo. Jak wynika z postanowień art. 14-19 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ wpis taki ma charakter deklaratoryjny, dokonywany jest stosownie do zgłoszenia i posiada ewidencyjny charakter, a więc rejestruje zaistniałe zdarzenia prawne i faktyczne. Rozwiązanie spółki cywilnej i data tego rozwiązania uczynione być musi na podstawie przepisów prawa cywilnego.

Nie wynika jednak z tego, że organy podatkowe nie posiadały jakichkolwiek kompetencji do rozstrzygania tej kwestii. W braku ustaleń sądu powszechnego co do bytu Spółki, które należałoby uznać za wiążące organy podatkowe, organy te mogą dokonać własnych ustaleń, co do podatkowych skutków zdarzeń cywilnoprawnych.

Uzasadnienie strona 1/2

Po przeprowadzonej kontroli podatkowej u Magdaleny T. prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie handlu - Urząd Skarbowy 11.12.1995 r. wydał decyzję określającą podatniczce zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące w okresie od sierpnia 1993 do lipca 1994 r. w łącznej wysokości 11.865,20 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie w tym podatku w ogólnej wysokości 35.252,10 zł. W ocenie organu I instancji strona niezgodnie z art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dokonywała odliczenia podatku naliczonego gdyż rozpoczynając w dniu 3.08.1993 r. działalność jako osoba fizyczna nie dokonywała rejestracji przewidzianej w art. 9 ust. 1 ustawy. Podatniczka posługiwała się w objętym decyzją okresie Nr NIP spółki cywilnej "K.", której była wspólnikiem, a która została rozwiązana z dniem 31.07.1993 r.

W wyniku odwołania podatniczki Izba Skarbowa decyzją z dnia 17.12.1998 r. uchyliła decyzję wydaną w I instancji w całości i określiła podatek od towarów i usług za poszczególne miesiące w okresie od sierpnia do grudnia 1993 r. w ogólnej wysokości 5.158,50 zł. Co do dodatkowego zobowiązania podatkowego Izba uznała, iż prawo do wydania decyzji podatkowej w tym zakresie uległo przedawnieniu z mocy art. 7 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Niezasadnie określono zobowiązanie za okres styczeń-lipiec 1994 r., gdyż z uwagi na wielkość przychodów w 1993r. strona od 1 stycznia 1994 r. korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ponadto uwzględniono zarzut podatniczki, iż decyzja organu I instancji niezgodnie z prawem obciążyła podatniczkę skutkami niesporządzenia remanentu towarów objętych podatkiem obrotowym, gdyż par. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie szczególnych zasad i trybu obniżenia należnego podatku od towarów i usług o kwoty podatku obrotowego (...) /M.P. nr 24 poz. 243/ dotyczył obowiązków spółki cywilnej " K.".

Ostateczną decyzję Izby Skarbowej zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Magdalena T. wnosząc o jej uchylenie jako niezgodnej z prawem. W ocenie skarżącej decyzja narusza art. 7 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, gdyż przedawnieniu uległa możliwość wydania decyzji również w zakresie, w jakim dokonał tego organ odwoławczy.

Dokonane przez Izbę ustalenie, iż spółka cywilna "K." uległa rozwiązaniu 31.07.1993 r., jest niedopuszczalne, a także błędne. Ustalenia w tym zakresie należą do właściwości sądu powszechnego, a nie organu administracji podatkowej. Rozwiązanie spółki nastąpiło na mocy zgodnego oświadczenia wspólników i wykreśleniu z ewidencji podmiotów gospodarczych w dniu 20.08.1993 r.

Izba Skarbowa wniosła o oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga wniesiona przez Magdalenę T. nie jest uzasadniona. Podniesiony na wstępie zarzut przewlekłości postępowania odwoławczego jest o tyle uzasadniony, że niewątpliwie Izba Skarbowa naruszyła w sposób ewidentny art. 35 par. 3 i art. 12 par. 1 Kpa, jednakże strona skarżąca nie wykazała, aby uchybienie to miało wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylenie decyzji przez Sąd następuje wówczas, gdy tego rodzaju naruszenie przepisów prawa mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Strona 1/2