Doręczenie decyzji osobie niemającej pełnomocnictwa do reprezentowania strony przed podatkowym organem odwoławczym skutkuje brakiem udziału strony bez jej winy na tym etapie postępowania podatkowego i stanowi przesłankę do wznowienia postępowania na podstawie art. 240 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędziowie Asesor WSA Sylwester Golec, NSa ( del. ) Antoni Hanusz (spr.), Protokolant T. Iwaćkowska, po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2004 r. sprawy ze skargi E. L. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną decyzję 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości 3) zasadza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę [...] złotych ( [...]10/100 złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. Zaskarżoną decyzją z dnia [...].07.2002 r. , Nr [...], po rozpoznaniu odwołania E. L. od decyzji Urzędu Skarbowego W. z dnia [...].02.2002 r. Nr [...], określającej wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do rozliczenia w następnych okresach za miesiące od maja do listopada 1999 r. , oraz od marca do sierpnia 2000 r., a także za czerwiec 2001 r., jak również wysokość zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. i za luty oraz za miesiące od września do grudnia 2000 r. i od stycznia do lipca 2001 r., jak również wysokość kwoty zwrotu za sierpień 2001 r. i wysokość należnego zwrotu za ten miesiąc, a także odsetki od dnia otrzymania zwrotu , Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.
Jak wynika z motywów powyższej decyzji w toku przeprowadzonego postępowania podatkowego organ I instancji ustalił, iż skarżąca zawyżyła podatek naliczony w wyniku uwzględnienia w rozliczeniu kwot podatku naliczonego z faktur, których nie posiadała w zbiorze dokumentów. Tymczasem zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ( Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. ) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot określonych w fakturach stwierdzających nabycie towarów i usług, a także z powodu dwukrotnego uwzględnienia w rozliczeniu za wrzesień 2000 r. kwot podatku z faktur zakupu, jak również w związku z nieujęciem w rozliczeniu za czerwiec 2001 r. kwoty zmniejszającej podatek naliczony na podstawie rejestru zwrotów towarów. Ponadto stwierdzono, iż skarżąca zaniżyła podatek należny poprzez nieprawidłowe rozliczenie podatku od towarów i usług w deklaracjach VAT-7, a kwotę wynikającą z ewidencji sprzedaży VAT prowadzonej w oparciu o okresowe raporty fiskalne, a także w wyniku nieujęcia w rejestrach sprzedaży VAT na porty fiskalne i deklaracjach VAT-7 podatku należnego oraz z powodu wykonywania sprzedaży i kupna o wartościach O zł.
W odwołaniu wniesionym od decyzji organu I instancji strona zarzuciła naruszenie przepisów prawa podatkowego z uwagi na to, iż zaskarżona decyzja określa łączną wysokość zobowiązania podatkowego za okres 24 miesięcy wybranych z kontrolowanego okresu, gdy tymczasem decyzja powinna obejmować jedynie okresy miesięczne. Ponadto to odwołująca się zarzuca pominięcie przez organ I instancji faktów, które zostały przedstawione w trakcie kontroli podatkowej w przedmiocie ewidencji zakupów.
2. Izba Skarbowa w W. nie znalazła podstaw do uwzględnienia odwołania i wskazała, iż zarzuty strony są bezpodstawne. Organ I instancji określił bowiem wysokość zobowiązania strony , jak również wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w rozliczeniu za poszczególne miesiące, a nie za 24 miesiące łącznie. Odwoławczy organ podatkowy przyznał również, iż brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia kwot podatku naliczonego tj. kwot wynikających z ewidencji zakupu ponieważ nie wykazano przez stronę tych kwot w składanych deklaracjach VAT - 7 za poszczególne miesiące badanego okresu. Strona wykazywała bowiem w tych deklaracjach podatek w kwocie 0 zł.