Kwestia uprawnień inspektora kontroli skarbowej do orzekania w sprawach podatku od towarów i usług - również przed 1 stycznia 2000 r. /tj. przed dniem dokonania zmiany art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - nie powinna budzić wątpliwości, ponieważ zmiana ta nie była niezbędna do przyznania inspektorowi kontroli skarbowej uprawnień w tym zakresie.
Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ inspektor wydaje decyzję w rozumieniu ordynacji podatkowej, gdy ustalenia dotyczą podatków i innych należności budżetowych, których określenie lub ustalenie należy do właściwości urzędów skarbowych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "R.-M." Sp. z o.o. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 27 sierpnia 1999 r. (...) w przedmiocie podatku importowego i podatku od towarów i usług - oddala skargę.
W związku ze zmianą decyzji Urzędu Celnego w K. dotyczącą wymiaru cła od towarów dopuszczonych do obrotu na polskim obszarze celnym, sprowadzonych z zagranicy na podstawie dokumentu administracyjnego SAD (...) z dnia 27 września 1996 r., dokonaną decyzją z dnia 24 września 1998 r. (...) inspektor kontroli skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w O. decyzją z dnia 13 maja 1999 r., (...), powołując się na art. 5 ust. 1 i 2 oraz art. 7a ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 25 listopada 1993 r. o podatku importowym od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy /Dz.U. nr 123 poz. 551 ze zm./, zwanej dalej w skrócie "ustawą o podatku importowym", ustalił "R.-M." sp. z o.o. podatek importowy w wysokości 3.809, 60 zł oraz stosownie do art. 11a ust. 1, ust. 2, ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zwanej dalej w skrócie "ustawą o VAT" ustalił wysokość podatku od towarów i usług w kwocie 28.775,30 zł.
W odwołaniu podatnik, powołując się na stanowisko zawarte w orzecznictwie NSA, podkreślił, że sprowadzone przez niego towary - materiały reklamujące meble /ulotki, prospekty, katalogi itp./ nie miały wartości handlowej i dlatego zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 18 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, zwanej dalej w skrócie "Prawo celne" zadeklarował je jako zwolnione od cła. Tym samym też stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wyjaśnił też, że obciążenie kontrahentów kosztami materiałów reklamowych nastąpiło tylko w celu odzyskania własnych środków finansowych gdyż nie stosowano żadnych narzutów. Nadmienił również, że decyzja organu celnego została przez niego zaskarżona do GUC, a ponadto nie może być punktem odniesienia gdyż wydano ją na podstawie materiałów zgromadzonych w toku kontroli skarbowej bez prowadzenia postępowania wyjaśniającego.
Po rozpatrzeniu odwołania Izba Skarbowa w O. decyzją z dnia 27 sierpnia 1999 r. (...) utrzymała w mocy decyzję inspektora kontroli skarbowej. W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że w świetle stanu prawnego obowiązującego w 1996 r., zgodnie z powołanymi przez inspektora kontroli skarbowej przepisami ustawy o podatku importowym w przypadku stwierdzenia, że Urząd Celny nie pobrał podatku lub pobrał go w zaniżonej wysokości właściwy organ podatkowy wydaje decyzję ustalającą podatek w prawidłowej wysokości. W razie stwierdzenia w toku kontroli, że wartość celna towaru została zaniżona, taki podatek może być ustalony po dokonaniu przez właściwy organ decyzji o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym. Stawka tego podatku w okresie 1996 r. wynosiła 3 procent. Podobnie przedstawiała się kwestia wymiaru VAT, z tym, że podstawą opodatkowania tym podatkiem, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o VAT była wartość celna towaru, powiększona o należne cło i podatek importowy, a stawka podatku wynosiła 22 procent.
Izba Skarbowa uznała, że inspektor prawidłowo ustalił wysokość powyższych zobowiązań bowiem sprowadzone przez podatnika prospekty były towarem handlowym. Nie były bowiem wykorzystywane na jego potrzeby, a na potrzeby firm należących do ogólnopolskiej sieci handlowej mebli. Podniosła też, że powołane w odwołaniu wyroki NSA dotyczą konkretnych spraw i tylko w tamtych sprawach organy są nimi związane.