Stosownie do art. 60 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./, osoba winna naruszenia dyscypliny budżetowej odpowiada zarówno z winy umyślnej, jak i nieumyślnej, przy czym winę tę ocenia się według przepisów kodeksu wykroczeń.
Na mocy art. 63 ust. 1-4 tej ustawy, odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny budżetowej jest niezależna od odpowiedzialności karnej, karnej skarbowej lub innej odpowiedzialności określonej przepisami prawa, z tym że postępowanie w tym przedmiocie umarza się w razie skazania za przestępstwo albo w sytuacji wszczęcia postępowania dyscyplinarnego na podstawie odrębnych przepisów. Tak więc bez znaczenia jest fakt, że zachowanie się skarżących nie nosiło znamion czynu karalnego.
oddala skargi w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej w przedmiocie uznania winnymi uszczuplenia należności budżetowej w latach 1995-1996.
Orzeczeniami z 27 maja 1997 r. nr Fn I.3150-5/97 Zespołu Orzekającego w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej przy Wojewodzie, dyrektor i zastępca dyrektora Zespołu Opieki Zdrowotnej w Ł., na podstawie art. 58, art. 62 ust. 2 pkt 2 i art. 67 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./, zostali uznani winnymi naruszenia dyscypliny budżetowej, tj. art. 57 ust. 1 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy, w wyniku uszczuplenia należności budżetowej o kwotę 11.902,74 zł w 1995 r. oraz o 2.686,09 zł w I półroczu 1996 r. poprzez stosowanie zaniżonych cen za dostarczoną do wynajmowanych lokali energię cieplną /podgrzewanie wody i centralne ogrzewanie/. Obwinionym wymierzono kary pieniężne po 200 zł. W uzasadnieniu stwierdzono, że pobierane opłaty były znacznie niższe od cen urzędowych ustalonych przez Ministra Finansów.
W odwołaniu od tego orzeczenia skarżący stwierdzili, że wynajmowanie mieszkań przez ZOŁZ pracownikom nie jest działalnością gospodarczą obliczoną na przychody, wobec czego nie musi być ona źródłem dochodu budżetu.
Ceny urzędowe ustalone przez Ministra Finansów odnoszą się tylko do tych podmiotów, które statutowo trudnią się wynajmem lokali. Ponadto w orzeczeniu Zespołu Orzekającego nie wskazano na rodzaj i stopień przypisanej im winy.
Główna Komisja Orzekająca w sprawie o naruszenie dyscypliny budżetowej przy Ministrze Finansów orzeczeniem z 8 września 1997 r. nr BP/GKO/ Odw-37/97, na podstawie art. 58 i art. 65 ust. 2 pkt 4 prawa budżetowego oraz art. 84 par. 1 pkt 1 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia w związku z par. 32 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1996 r. w sprawie zasad postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej /Dz.U. nr 57 poz. 258/, utrzymała w mocy zaskarżone orzeczenie.
W uzasadnieniu stwierdzono, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 6 prawa budżetowego dochody ze sprzedaży najmu i dzierżawy składników majątkowych Skarbu Państwa, o ile przepisy szczególnie nie stanowią inaczej, są dochodami budżetu państwa. Zgodnie z art. 30 ustawy budżetowej na rok 1995 /Dz.U. nr 27 poz. 141 ze zm./ i art. 36 ustawy budżetowej na rok 1996 /Dz.U. 1996 nr 19 poz. 87/, państwowe jednostki budżetowe, zaliczane do działu ochrony zdrowia, dochody te mogły przeznaczyć na środki specjalne, z których miały pokrywać określone w ustawie koszty działalności.
Nie zmienia to faktu, że zawinione dochodzenie należności budżetowych poniżej sumy wynikającej z prawidłowego ich obliczenia stanowi naruszenie dyscypliny budżetowej.
Decyzje Ministra Finansów ustalające ceny urzędowe na energię cieplną odnoszą się do wszystkich podmiotów wynajmujących lokale mieszkalne. Tak więc argument stron, że ZOZ mieszkania wynajmuje pracownikom, jest chybiony. Na podstawie art. 7 par. 2 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia w związku z par. 32 cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów oraz art. 6 par. 2 kodeksu wykroczeń w związku z art. 60 ust. 2 prawa budżetowego, Główna Komisja Orzekająca ustaliła, że czyny stron zostały popełnione z winy nieumyślnej.