Jednym z warunków uzyskania dotacji dla usług transportowych pasażerskich jest świadczenie tych usług w międzymiastowej krajowej komunikacji autobusowej.
Przez "komunikację międzymiastową" dla potrzeb tej dotacji - i stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ - należy rozumieć komunikację między jednostkami podziału administracyjnego kraju mającymi status miasta.
Wnioskiem z dnia 20 maja 1993 r. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne Sp. z o.o. w S. wystąpiło do Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej o przydzielenie dotacji przedmiotowej do pasażerskich przewozów autobusowych w komunikacji podmiejskiej wykonywanych przez nie w 1993 r., na 77.962 jednostki /km/ miesięcznie, w tym 66.138 jednostek /km/ dla autobusów przegubowych. Komunikacja podmiejska łączy poszczególne miejscowości różnych gmin z miastem wojewódzkim S. Przedsiębiorstwo spełnia warunki do uzyskania dotacji wymienione w par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 lipca 1992 r.
Na wniosku zamieszczone zostało potwierdzenie Wydziału Infrastruktury Technicznej Urzędu Wojewódzkiego w S., że Przedsiębiorstwo wykonuje przewozy na liniach podmiejskich przejętych w styczniu 1993 r. od PKS w S.
Wniosek został przez Ministerstwo Transportu przesłany do rozpoznania Prezydentowi S., ponieważ przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie transportu zbiorowego, a rozkład jazdy wskazuje wyraźnie na miejski charakter komunikacji /50 procent przebiegu na terenie miasta/. Skoro sprawy lokalnego transportu zbiorowego należą do zadań własnych gminy to - w ocenie Ministerstwa - zarówno tworzenie form organizacyjnych tego transportu jak też realizacja zadań, wynikających z procesu jego eksploatacji, są sprawami publicznymi o znaczeniu lokalnym i dlatego, biorąc pod uwagę obowiązujący stan prawny, nie jest możliwe uwzględnienie wniosku MPK w S. przez udzielenie mu dotacji ze środków budżetu centralnego. Przedsiębiorstwo ponowiło wniosek o dotację w piśmie z dnia 16 lipca 1993 r. wskazując, że w skali miesiąca autobusy MPK poza granicami miasta przejeżdżają 41.482 km, co stanowi 53,2 procent całego przebiegu eksploatowanych autobusów. Zadaniem wnioskodawcy przekazanie sprawy Prezydentowi S. nie było zasadne. Przedsiębiorstwa utworzone przez gminy nie zostały wyłączone spod działania przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 lipca 1992 r. Co więcej par. 2 ust. 1 powołanego rozporządzenia stwierdza wyraźnie, iż dotację przedmiotową otrzymują przewoźnicy niezależnie od przynależności sektorowej. Ewentualne uzyskanie dotacji od gminy nie wyłącza możliwości otrzymania dotacji przedmiotowej na zasadach przewidzianych w powołanym rozporządzeniu. Pismem z dnia 18 sierpnia 1993 r., skierowanym do MPK, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej wyjaśnił, że tylko w wypadku ustawowego nałożenia na gminę obowiązku wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, gmina może żądać zapewnienia środków finansowych na ten cel. Jednakże lokalny transport zbiorowy należy wyłącznie do zadań własnych, a ponadto na mocy art. 18 ust. 3a ustawy o cenach rada gminy ustala ceny urzędowe za usługi przewozowe lokalnego transportu zbiorowego. Dotacje przedmiotowe z budżetu centralnego stanowią zaś dopłaty do ustalanych przez Ministra Transportu taryf przewozowych, które nie obowiązują przedsiębiorstw świadczących usługi w komunikacji miejskiej. Z tych przyczyn wydanie decyzji o dotowaniu MPK Sp. z o.o. w S. nie jest możliwe.