Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej Ośrodek Zamiejscowy w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek podatku od towarów i usług
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Błesiński (spr.) Sędzia WSA - Wiesława Pierechod Asesor WSA - Renata Kantecka Protokolant - Katarzyna Lenartowicz po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2004r. sprawy ze skargi P. D. na decyzję Izby Skarbowej Ośrodek Zamiejscowy z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Izba Skarbowa Ośrodek Zamiejscowy, decyzją z dnia 18 września 2002r., nr "[...]" utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z dnia 27 czerwca 2002r., nr "[...]", którą P. D.:

odmówiono umorzenia odsetek za zwłokę w wysokości 8.317 zł od zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń, luty, marzec, czerwiec, lipiec, listopad i grudzień 1999r. oraz za styczeń, maj, czerwiec i lipiec 2000r.;

odmówiono odstąpienia od opłaty prolongacyjnej;

rozłożono na 13 miesięcznych rat zaległości w podatku od towarów i usług za wymienione wyżej miesiące wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 8.317 zł, ustalając terminy wpłat rat oraz wysokość opłaty prolongacyjnej.

Wymienione powyżej należności podatkowe i odsetki określone zostały decyzją Izby Skarbowej Ośrodek Zamiejscowy z dnia 27 lutego 2002r., nr "[...]", która określiła zaległość w wymienionym podatku za 1999r. w kwocie łącznej 5.656 zł a za 2000r. w kwocie łącznej 4.191 zł.

We wniosku z dnia 27 maja 2002 r. podatnik zwrócił się do Urzędu Skarbowego o umorzenie zaległości podatkowych w wymienionym podatku w łącznej kwocie 9.847 zł. Następnie pismem z dnia 4 czerwca 2002r. zmienił zakres swego żądania, wnosząc o rozłożenie tej zaległości na trzynaście rat, umorzenie odsetek za zwłokę oraz odstąpienie od ustalania opłaty prolongacyjnej.

Po rozpatrzeniu tego wniosku Urząd Skarbowy wydał powołaną wyżej decyzję, którą Izba Skarbowa utrzymała w mocy.

Izba w pełni podzieliła ustalenia i oceny poczynione przez organ I instancji. Powołała się przy tym na treść przepisów art. 48 § l pkt 2 oraz art.67 § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tymi przepisami można rozłożyć należność na raty ze względu na ważny interes podatnika lub umorzyć je w całości lub w części jeżeli jest to uzasadnione ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym.

Brzmienie tych przepisów wskazuje, że wymienione ulgi mają charakter uznaniowy a więc do organu podatkowego należy wybór jednego z możliwych sposobów rozstrzygnięcia. Nawet ustalenie, że istnieje ważny interes podatnika lub interes publiczny samo przez się nie obliguje do wydania decyzji zgodnej z żądaniem strony.

Natomiast określenie opłaty prolongacyjnej wynika z art.57 § 1 Ord. pod. i jest konsekwencją wydania decyzji o rozłożeniu zaległości podatkowej na raty. Opłaty tej nie ustala się tylko w przypadku, gdy przyczyną zastosowania ulgi z art.48 Ord. pod. jest klęska żywiołowa lub wypadek losowy zaś ustalenie tych okoliczności także należy do organu podatkowego.

Kierując się powyższymi zasadami prawnymi, Izba Skarbowa stwierdziła, że znajdują one zastosowanie w nadzwyczajnych okolicznościach a decydujące znaczenie ma sytuacja w jakiej podatnik znajduje się w chwili podejmowania decyzji. Dokonano zatem wnikliwego zbadania sytuacji materialnej i rodzinnej podatnika.

Z zebranego w tym zakresie materiału dowodowego wynika, że skarżący prowadził do 8 grudnia 2001r. działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami przemysłowymi, wykazując w zeznaniu rocznym stratę w kwocie 88.709 zł. Jego dochodem za 2001 rok był zasiłek chorobowy w kwocie 12.677 zł. Od stycznia 2002 r. podatnik pozostaje bez pracy i pobiera zasiłek dla bezrobotnych w kwocie 430 zł.

Strona 1/5