Art. 67 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ dotyczący zasad umarzania zaległości podatkowych lub odsetek za zwłokę nie obejmuje swoim podmiotowym zakresem płatników.
Oznacza to, że ustawodawca nie przewidział możliwości występowania płatników z wnioskiem o umorzenie wymienionych należności.
Zaskarżoną decyzją z dnia 4 października 1999 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w W. z dnia 9 lipca 1999 r. w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej Przedsiębiorstwa Przemysłu Betonów "P." z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za grudzień 1993 r., styczeń-kwiecień 1994 r., czerwiec-wrzesień 1994 r., wrzesień i grudzień 1997 r. oraz wrzesień i październik 1998 r. w łącznej kwocie 39.579 zł oraz umorzenie odsetek za zwłokę.
W motywach rozstrzygnięcia podano, że Przedsiębiorstwo w wymienionych okresach pełniło funkcję płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych pobieranych od wypłaconych wynagrodzeń ze stosunku pracy. Z tego też względu organ odwoławczy uznał, że płatnik jest obowiązany do technicznej obsługi podatku i nie powinno to stwarzać żadnych problemów z terminową wpłatą pobranych od podatników zaliczek. Podkreślono, iż powstała zaległość nie wynika z obowiązku podatkowego Przedsiębiorstwa, lecz jego statusu płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przedsiębiorstwo potraktowało kwoty zaliczek jako udzielony przez budżet nieoprocentowany kredyt. Takie postępowanie narusza przepisy prawa podatkowego oraz stanowi przestępstwo podatkowe zagrożone sankcją karną z art. 98 par. 1 ustawy karnej skarbowej.
Uwzględnienie wniosku Przedsiębiorstwa o rozłożenie na raty zaległości z omawianego tytułu oraz umorzenie odsetek oznaczałoby, zdaniem Izby Skarbowej, naruszenie zasady sprawiedliwości podatkowej. Jak chodzi o umorzenie odsetek za zwłokę, stwierdzono, iż przepis art. 67 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w sprawie niniejszej, gdyż dotyczy on podatników a nie płatników, a taką funkcję sprawowało Przedsiębiorstwo. W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Przedsiębiorstwo Przemysłu Betonów "P." z siedzibą w W. wnosi o uchylenie decyzji organów obu instancji wydanych w sprawie, zarzucając im naruszenie art. 67 par. 1 i par. 2 Ordynacji podatkowej oraz art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zatrudnieniu osób pozbawionych wolności /Dz.U. nr 123 poz. 777/. W uzasadnieniu skargi Przedsiębiorstwo przyznaje, że nieodprowadzanie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest okolicznością naganną i stanowi bezsprzecznie naruszenie ustawy podatkowej.
Do podstawowych przyczyn takiego postępowania Przedsiębiorstwo podało głęboki kryzys budownictwa mieszkaniowego trwający od 1990 r., co spowodowało gwałtowny spadek popytu na produkowane przez Przedsiębiorstwo prefabrykaty. Przedsiębiorstwo jako przywięzienny zakład pracy zatrudnia osoby pozbawione wolności w celu ich resocjalizacji. Przedsiębiorstwo podnosi, że jakość i wydajność pracy skazanych odbiega znacznie od wydajności osiąganej przez pracowników innych przedsiębiorstw budowy. Zdaniem Przedsiębiorstwa, organy podatkowe nie uwzględniły tej specyfiki Przedsiębiorstwa, traktując je jako standardowego podatnika.
W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wnosi o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.