Zastosowanie sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ może nastąpić tylko wówczas gdy naruszenie obowiązków dotyczących prowadzenia ewidencji sprzedaży dotyczy określenia "przedmiotu i podstawy opodatkowania".
uchyla zaskarżoną decyzję.
Urząd Skarbowy w B. decyzją z dnia 27 września 1995 r. określił Kazimierzowi K. zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od sierpnia 1993 r. do września 1994 r. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podano, że podatnik w sierpniu, październiku i listopadzie 1993 r. oraz w styczniu, lutym, kwietniu i maju 1994 r. zawyżył podatek naliczony o 2.201.000 zł na skutek odliczenia podatku naliczonego ujętego w rachunkach uproszczonych, co narusza art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Organ I instancji podał również, że w lipcu i sierpniu 1993 r. podatnik odliczył podatek obrotowy od podatku należnego w łącznej kwocie 65.261.000 zł zawarty w zapasach towarów na dzień 4 lipca 1993 r. i nie zawiadomił urzędu skarbowego o jego wysokości, czym naruszył par. 5 ust. 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 199 w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania należnego podatku od towarów i usług o kwoty podatku obrotowego oraz ewidencji, której prowadzenie zwalnia od obowiązku dokonywania spisu z natury /M.P. nr 24 poz. 243/. Podatnik ponadto nie ewidencjonował w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 27 ust. 1 powołanej ustawy z 1993 r. sprzedaży zbóż z własnego gospodarstwa rolnego, co narusza obowiązki z art. 27 ust. 4 tej ustawy i uzasadnia wymierzenie sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 1 i 2.
W odwołaniu Kazimierz K. zarzucił, że wbrew ustaleniom organu I instancji - zawiadomił właściwy urząd skarbowy o łącznej kwocie podatku obrotowego zawartego w zapasach, a więc miał prawo do obniżenia podatku należnego o 65.261.000 zł. Podatnik przyznał jednocześnie, że nie ewidencjonował sprzedawanych zbóż, ale dlatego tylko, gdyż uważał, że nie miał takiego obowiązku.
Izba Skarbowa w O. decyzją z dnia 15 stycznia 1996 r. na mocy art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa uchyliła decyzję organu I instancji oraz określiła na nowo zobowiązanie w podatku od towarów i usług za okres od sierpnia 1993 r. do września 1994 r. Uzasadniając swe stanowisko organ odwoławczy podał, że odwołujący się spełnił warunki przewidziane w par. 5 cytowanego zarządzenia Ministrów Finansów z 1993 r., a więc mógł obniżyć podatek należny za lipiec i sierpień 1993 r. o kwotę podatku obrotowego w wysokości 65.261.000 zł. Organ odwoławczy podtrzymał natomiast pogląd organu I instancji, że podatnik w sierpniu, październiku i listopadzie 1993 r. oraz styczniu, lutym i maju 1994 r. zawyżył podatek naliczony, gdyż w rozliczeniu uwzględnił ten podatek zawarty w rachunkach uproszczonych, co było sprzeczne z art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "a" ustawy z 1993 r. i stanowi jednocześnie podstawę do naliczenia sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 tej ustawy. Zdaniem organu odwoławczego, nieewidencjonowanie przez podatnika sprzedawanych zbóż uzasadnia wymierzenie sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 1 omawianej ustawy z 1993 r.
W skardze do Sądu skarżący ponowił zarzuty zawarte w skardze, a ponadto podał, że sprzedaż zboża z własnego gospodarstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.