W postępowaniu administracyjnym obowiązuje zakaz reformationis in peius wyrażony w przepisie art. 139 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Tomasza S. na decyzję Okręgowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. (...) w przedmiocie orzeczenia o zdolności do służby wojskowej - uchyla zaskarżoną decyzję.
Orzeczeniem o zdolności do służby wojskowej z dnia 8.08.2000 r. Rejonowa Komisja Lekarska w L. uznała Tomasza S. za czasowo niezdolnego do służby wojskowej, kategoria B - 6 miesięcy z uwagi na osłabienie słuchu niewielkiego stopnia /do diagnostyki/ i skrzywienie przegrody nosa upośledzające drożność.
Po rozpatrzeniu odwołania Tomasza S. od tej decyzji /w którym odwołujący się zarzucił, że jego schorzenia są nieuleczalne/.
Okręgowa Wojskowa Komisja Lekarska w W. orzeczeniem z dnia 15.09.2000 r. uchyliła orzeczenie organu I instancji i uznała Tomasza S. za zdolnego do służby wojskowej kategoria "A". W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że rozpoznanie RWKL było nieuzasadnione.
Ustalono bowiem po analizie dokumentacji, a zwłaszcza badań wykonanych w dniu 2.08.2000 r., że dolegliwość w postaci skrzywienia nosa można zakwalifikować tylko do par. 26 pkt 4 rozporządzenia MON z dnia 10 czerwca 1992 r. w sprawie zasad określania zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach /Dz.U. nr 57 poz. 278 ze zm./, co odpowiada kat. A, natomiast niewielkie upośledzenie słuchu typu przewodzeniowego w zakresie niskich częstotliwości występuje dość często w przebiegu infekcji górnych dróg oddechowych i jest schorzeniem o niewielkim nasileniu, przemijającym, nie powodującym niezdolności do służby wojskowej.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższe orzeczenie skarżący Tomasz S. wniósł o jego uchylenie w całości podnosząc, że jest ono krzywdzące i nieobiektywne.
Odpowiadając na skargę Okręgowa Wojskowa Komisja Lekarska w W. wniosła o jej oddalenie podtrzymując stanowisko prezentowane w zaskarżonym orzeczeniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
W postępowaniu administracyjnym obowiązuje zakaz reformationis in peius wyrażony w przepisie art. 139 Kpa.
Regule tej w rozpatrywanej sprawie uchybiono gdy zważyć, że w wyniku rozpoznania odwołania skarżącego od decyzji organu I instancji skarżący uznany został za zdolnego do służby wojskowej kategoria "A". Organ odwoławczy nie wykazał przy tym w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przesłanek określonych w powołanym wcześniej przepisie do takiego rozstrzygnięcia.
Mając to na uwadze, na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczono, jak w sentencji. O kosztach postępowania sądowego rozstrzygnięto na podstawie art. 55 ust. 1 powołanej ustawy.