Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Administracyjne postępowanie
Tezy

Odpowiedź na skargę /art. 200 par. 5 Kpa/ nie może "uzupełniać" zaskarżonej decyzji przez zamieszczenie w niej rozważań i ocen, które - zgodnie z art. 107 par. 3 Kpa - powinno zawierać jej uzasadnienie faktyczne i prawne.

Uzasadnienie

Dyrektor Narodowego Banku Polskiego - Oddział Okręgowy w P. decyzją z 15 czerwca 1994 r. uchylił zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej, polegającej na kupnie i sprzedaży walut obcych udzielone Markowi A. i Zdzisławowi Z. W uzasadnieniu tej decyzji podano, że w toku kontroli dewizowej ujawniono nieprawidłowości polegające na naruszeniu postanowień par. 5 ust. 1 pkt 1 zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 31 marca 1990 r. w sprawie warunków prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych i na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości oraz maksymalnej wysokości marż pobieranych przy wykonywaniu tych czynności /M.P. Nr 15 poz. 119/. Z uwagi na to, że właściciele kantoru dwukrotnie naruszyli przepisy cytowanego zarządzenia oraz nie zastosowali się do zaleceń pokontrolnych, postanowiono jak wyżej.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Marek A. wniósł o uchylenie powyższej decyzji, zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 21 ust. 4 i art. 10 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 6 poz. 33 ze zm./ w związku z par. 5 ust. 1 pkt 1 cytowanego zarządzenia Prezesa NBP oraz art. 107 par. 3 Kpa. Zdaniem skarżącego, nie naruszył on par. 5 ust. 1 pkt 1 powołanego zarządzenia Prezesa NBP, gdyż ewidencjonował wszystkie transakcje kupna i sprzedaży w sposób podany w tym przepisie. Ujawnione uchybienia nie polegały na pominięciu konkretnej transakcji, lecz na zarejestrowaniu niewłaściwej kwoty. Wadliwości te wynikające ze złej pracy komputera zostały po kontroli usunięte. Brak więc było podstaw faktycznych do przyjęcia, iż skarżący naruszył warunki indywidualnego zezwolenia dewizowego i do uchylenia tego zezwolenia na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy Prawo dewizowe. Skarżący wyraził również pogląd, że powołany art. 21 ust. 4 ustawy Prawo dewizowe nie łączy z naruszeniem warunków indywidualnego zezwolenia obligatoryjnego uchylenia zezwolenia, lecz jedynie dopuszcza możliwość podjęcia takiej decyzji. W tej sytuacji decyzja uchylająca zezwolenie powinna wyjaśniać powody skorzystania z takiej możliwości. Zaskarżona decyzja kwestii tej nie wyjaśnia. Nie zawiera ona również uzasadnienia faktycznego, a uzasadnienie prawne ogranicza się do podania przepisu, które przyjęto jako podstawę wydanego rozstrzygnięcia.

Narodowy Bank Polski Oddział w P. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Z przytoczonego na wstępie uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że nie odpowiada ona wymaganiom określonym w art. 107 par. 3 Kpa. Decyzja Narodowego Banku Polskiego nie zawiera uzasadnienia faktycznego. Stwierdzenie bowiem, że "(...) właściciele kantoru dwukrotnie naruszyli przepisy zarządzenia, nie stosując się do zaleceń pokontrolnych (...)" nie jest prawidłowe, brakuje bowiem jakiejkolwiek analizy dowodów i oceny materiału dowodowego. Uzasadnienie prawne decyzji, ograniczające się do podania aktów prawnych, które przyjęto za podstawę prawną rozstrzygnięcia, również nie odpowiada wymaganiom, wynikającym z art. 107 par. 3 Kpa.

W związku z treścią odpowiedzi na skargę, obejmującą pominięte w decyzji istotne w sprawie okoliczności faktyczne i prawne, należy stwierdzić, iż odpowiedź na skargę /art. 200 par. 5 Kpa/ nie może "uzupełnić" zaskarżonej decyzji przez zamieszczenie w niej rozważań i ocen, które zgodnie z art. 107 par. 3 Kpa powinno zawierać jej uzasadnienie faktyczne i prawne /por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 1992 r., III SA 1838/91 - ONSA 1992 Nr 2 poz. 45/.

Wobec tego, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego /art. 107 par. 3 Kpa/, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, zgodnie z art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa podlegała uchyleniu. O kosztach orzeczono na podstawie art. 208 Kpa.

Strona 1/1