Ulgi podatkowe mogą wynikać albo z ustawy, albo z aktu wykonawczego, wydanego na podstawie ustawowej delegacji.
"Okólnik" nie mógł tych ulg przyznać, a tym samym nie mógł ich uchylić.
oddala skargę.
Zezwoleniem z 17.1.1991 r. Prezes Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych zezwolił J.J. i firmie "C." - na utworzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 5 ust. 1 i 4 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./.
Spółka została utworzona aktem notarialnym z 18 stycznia 1991 r., otrzymała nazwę "C." i została wpisana do rejestru RHB postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy.
Z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1992 r. Spółka wpłaciła m.in. kwotę 59.296.000 zł, a następnie zażądała zwrotu tej kwoty i pieniądze zostały jej zwrócone. Jednakże decyzją z 27.10.1994 r. Urząd Skarbowy w W. nakazał Spółce zapłacić wspomnianą kwotę, powołując się ogólnikowo na przepisy art. 1, art. 12 i art. 19 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.
W uzasadnieniu stwierdził, że jest to podatek dochodowy od przychodu w kwocie 148.240.000 zł stanowiącego odsetki od lokat na rachunku terminowym. Wprawdzie Spółce przysługiwało okresowe zwolnienie od podatku na podstawie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253 ze zm./, jednakże - zdaniem Urzędu Skarbowego - zwolnienie to obejmowało jedynie przychody z działalności Spółki, określonej w zezwoleniu Prezesa Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych. Urząd podkreślił, że odsetki od lokat terminowych na rachunkach bankowych zaliczane są do przychodów ze źródeł kapitałowych, w związku z czym podlegają opodatkowaniu.
Spółka wniosła odwołanie, powołując się na pkt 3 pisma W.M - Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów, z 27.01.1994 r., adresowanego do wszystkich izb skarbowych. W piśmie tym autor stwierdził, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (...) nie zawiera pojęcia źródła przychodu, w związku z czym podmiotowy charakter zwolnienia od podatku spółek utworzonych na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (...), przesądza o tym, iż dochody tych spółek od 1992 r. wolne są od podatku dochodowego.
Izba Skarbowa w W., decyzją z 15.02.1995 r., utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. Podzielając poglądy organu I instancji, zauważyła, że lokowanie kapitałów na rachunkach terminowych nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./ i nie jest wymienione w zezwoleniu Prezesa Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych z 17.01.1991 r. jako przedmiot działalności Spółki. W konsekwencji nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym, a wprost przeciwnie - podlega opodatkowaniu, z uwagi na treść art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Izba Skarbowa zauważyła nadto, że jej stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 2 marca 1994 r. /III SA 1433, III SA 1495/93/.