Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ - wolne od podatku dochodowego są odszkodowania otrzymane na podstawie przepisów prawa administracyjnego, prawa cywilnego i na podstawie innych ustaw, z wyjątkiem przewidzianych w prawie pracy odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Romana i Małgorzaty C. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 10 lutego 1998 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r. - oddala skargę.
Zaskarźoną decyzją z dnia 10 lutego 1998 r. (...) Izba Skarbowa w W. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa w związku z art. 335 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w P. z dnia 12 czerwca 1997 r. (...) określającą Małgorzacie i Romanowi Ch. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1996 r. w kwocie 33.256,50 zł.
W uzasadnieniu Izba Skarbowa stwierdziła, iż odwołujący bezpodstawnie nie zaliczyli do przychodów kwoty 25.836,61 zł wypłaconej Romanowi Ch. przez zakład pracy tj. Spółka z o.o. "P.-P.". Podniosła, iż powyższa kwota wypłacona przez pracodawcę jako "odszkodowanie za niepodejmowanie działań konkurencyjnych" nie jest odszkodowaniem otrzymanym na podstawie przepisów prawa cywilnego, administracyjnego i na podstawie innych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm.; t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Wywodziła, iż nie jest wolne od podatku dochodowego odszkodowanie przewidziane w prawie pracy.
W skardze Roman Ch. wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji, której zarzucał obrazę prawa materialnego przez naruszenie art. 21 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 122 Ordynacji podatkowej przez nie wyjaśnienie dokładne stanu faktycznego.
W uzasadnieniu wywodził, iż Izba Skarbowa nie dokonała swobodnej oceny sprawy lecz powtórzyła ustalenia, które były zawarte w decyzji organu I instancji, a nadto że swoją decyzję Izba Skarbowa oparła na błędnej informacji dotyczącej uzyskanego przychodu zawartej w piśmie z dnia 27 maja 1997 r.
W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wnosiła o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest bezzasadna.
Stosownie do treść art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym również spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcji rolną, praca nakładcza, emerytura lub rent.
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się, w myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną w naturze bądź ich ekwiwalentu bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe; różnego rodzaju dodatki; nagrody; ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia. pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
O tym czy świadczenie jest przychodem z jednego z wyżej wymienionych rodzajów przychodów, decyduje okoliczność czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba nie związana aktualnie i w przeszłości z pracodawcą /wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 1993 r. III SA 2219/92/.