Natomiast w art. 21 ust. 1 cyt. ustawy, został wymieniony enumeratywnie katalog zwolnień przedmiotowych od podatku dochodowego.
I tak, stosowanie do art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. "a" - wolne od podatku dochodowego są odszkodowania otrzymane na podstawie przepisów prawa administracyjnego, prawa cywilnego i na podstawie innych ustaw, z wyjątkiem przewidzianych w prawie pracy odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę.
Kwestia odszkodowania jest nierozerwalnie związana z pojęciem szkody.
W rozpoznawanej sprawie strony umowy o pracę zwarły zapis; iż pracodawca wypłaci podatnikowi odszkodowanie za niepodejmowanie działań konkurencyjnych.
Przyjęcie, iż sporna kwota stanowi odszkodowanie, świadczyłoby, iż skarżący poniósł szkodę polegającą na niepodejmowaniu działań konkurencyjnych.
Z całą pewnością taki wniosek jest z gruntu fałszywy. Zagwarantowana w umowie o pracę kwota, a następnie wypłacona skarżącemu przez pracodawcę stanowiła przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 cyt. ustawy.
Fakt, że strony nazwały powyższą kwotę odszkodowaniem nie ma żadnego znaczenia dla wymiaru podatku dochodowego bowiem zwolnienie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. "a" ustawy, dotyczy wszelkiego rodzaju odszkodowań poza odszkodowaniami wymienionymi w ustawie jako niezwolnione, wypłacone na podstawie przepisów prawa pracy w związku z nieprawidłowym wypowiedzeniem umowy o pracę, a więc niezgodnie z prawem.
Reasumując stwierdzić należy, iż zaskarżona decyzja nie narusza norm prawa materialnego, a w szczególności art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani też w istotny sposób nie narusza norm prawa procesowego, a w szczególności art. 122 Ordynacji podatkowej.
W związku z tym, Sąd na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ miał obowiązek orzec jak w sentencji.