Decyzję o ustanowieniu zarządu komisarycznego doręcza się radzie nadzorczej banku; ustawodawca przyznał jej w art. 145 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe /Dz.U. nr 140 poz. 939 ze zm./ prawo zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji o ustanowieniu zarządu komisarycznego, jest więc ona władna odbyć posiedzenie i przeprowadzić głosowanie co do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Rady Nadzorczej Banku (...) SA w W. na decyzję Komisji Nadzoru Bankowego z dnia 6 lutego 2002 r. w przedmiocie ustanowienia zarządu komisarycznego.
Powołując się na groźbę wystąpienia straty bilansowej, Komisja Nadzoru Bankowego w dniu 15 marca 2001 r. na podstawie art. 142 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe /Dz.U. nr 140 poz. 939 ze zm./, zobowiązała Bank (...) SA do wszczęcia procesu naprawczego oraz opracowania i przedstawienia programu postępowania naprawczego. Do dnia 29 stycznia 2002 r. Bank przedstawił pięć wersji programów postępowania naprawczego, jednakże żadna z nich nie uzyskała akceptacji Komisji Nadzoru Bankowego.
Pierwsze cztery opracowania oparte były - według Komisji - na nieurealnionych założeniach dotyczących dokapitalizowania Banku. Nie dokonano w nich rzetelnej analizy i oceny zagrożeń wynikających ze współpracy z grupą akcjonariuszy, którzy nie uzyskali zgody Komisji Nadzoru Bankowego na wykonywanie praw z posiadanych akcji. Wątpliwości budziły niepoparte właściwymi analizami założenia dotyczące planowanego rozwoju sieci placówek i związanych z tym kosztów. Zastrzeżenia Komisji Nadzoru Bankowego co do realności budził również planowany poziom poszczególnych pozycji bilansowych oraz przychodów i kosztów, jak i projektowanych na ich podstawie wyników finansowych w okresach następnych.
W związku z przedłożeniem w dniu 29 stycznia 2002 r. Komisji Nadzoru Bankowego kolejnego - piątego, programu postępowania naprawczego, w dniu 4 lutego 2002 r. Zarząd Banku przedstawił nadzorowi bankowemu wyjaśnienia do tego opracowania. Na posiedzeniu w dniu 6 lutego 2002 r. Komisja Nadzoru Bankowego wysłuchała wyjaśnień Zarządu Banku w sprawie (...). Porównując przedstawione przez Zarząd Banku informacje, wyjaśnienia i komentarze do programu oraz program postępowania naprawczego, Komisja Nadzoru Bankowego stwierdziła znaczące rozbieżności dotyczące sposobu prowadzenia projektowanych działań restrukturyzacyjnych. Tym samym uznała, że nie została do końca wypracowana jednoznaczna strategia działalności Banku. Od marca 2001 r. Bank nie potrafił opracować i uzgodnić ścieżki dokapitalizowania. Prowadzone rozmowy z potencjalnymi inwestorami również nie zostały zakończone podpisaniem stosownych porozumień lub umów. Pełniący obowiązki prezesa Zarządu Banku oświadczył ponadto, że w jego opinii, z aktualnym składem akcjonariuszy nie będzie możliwe przeprowadzenie restrukturyzacji Banku, a wejście kapitałowe inwestora jest mało realne (...).
Wobec powyższego, powołując się na art. 145 ust. 1 Prawa bankowego, uchwałą z dnia 6 lutego 2002 r. Komisja ustanowiła w Banku (...) SA Zarząd Komisaryczny. W uzasadnieniu uchwały stwierdzono, że art. 145 ust. 1 Prawa bankowego stanowi, iż Komisja Nadzoru Bankowego może ustanowić zarząd komisaryczny w banku, jeśli ten nie przekaże programu postępowania naprawczego zgodnie z art. 142 ust. 1 tej ustawy, albo realizacja tego programu okaże się nieskuteczna. Jak zauważyła Komisja, powstały przesłanki określone w art. 145 ust. 1 Prawa bankowego uprawniające Komisję Nadzoru Bankowego do ustanowienia zarządu komisarycznego w Banku (...) SA w W. (...). Komisja ustaliła, że w okresie do 31 grudnia 2002 r. zarząd komisaryczny dokona przygotowania prawidłowego programu naprawczego, w uzgodnieniu z Radą Nadzorczą zapewni należyte powołanie zarządu banku oraz poczyni działania zmierzające do pozbawienia wpływu na działalność banku grupy akcjonariuszy, którzy nie uzyskali zgody na wykonywanie praw z posiadanych akcji. Tym samym ustanowienie zarządu komisarycznego na wyżej wskazany czas miało pełne uzasadnienie.