Nie stanowi przeszkody w obniżeniu podatku należnego fakt wystawiania faktury przez dwóch sprzedawców, jeżeli każdy z nich jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada numer identyfikacji podatkowej i nie korzysta ze zwolnienia podatkowego. Takie faktury sprzedaży są wystawione zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, bowiem żaden przepis tej ustawy nie zabrania wystawienia dokumentu sprzedaży przez więcej niż jednego podatnika podatku VAT.
Zaskarżoną decyzją z dnia 1 października 1998 r. Izba Skarbowa na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 5 ust. 1, art. 10, art. 25 ust. 1 pkt. 4a, art. 32 ust. 1 i art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z dnia 18 grudnia 1997 r. określającą oraz ustalającą Przedsiębiorstwu Robót Energetyczno-Inżynieryjnych "E." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: maj - wrzesień 1994 r.
W uzasadnieniu decyzji Izba Skarbowa stwierdziła, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium RP, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2 ustawy, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej. Oznacza to, że aby stwierdzić, że istnieje podatnik musi istnieć /w omawianej sprawie/ jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej.
Pojęcie to nie jest zdefiniowane w przepisach ustawy.
Można przyjąć, że uznanie istnienia takiej jednostki wymaga ustalenia elementów więzi osobowych /skład osobowy, zatrudnienie/, majątkowych /przedmioty majątkowe, środki pieniężne/ i formalno-organizacyjnych /struktura organizacyjna, reprezentacja, rejestracja/. Przykładem wspomnianej kategorii jednostek mogą być spółki jawne oraz spółki komandytowe, a także spółki cywilne.
Z samego faktu zawarcia w dniu 12 maja 1994 r. umowy o wspólnym finansowaniu operacji leasingowych przez "B.L." Sp. z o.o. i B. S.A. zdaniem Izby nie jest możliwe, wbrew twierdzeniom urzędu zawartym w uzasadnieniu rozpatrywanej decyzji, uznanie faktu powstania nowego podatnika. Skoro umowa o wspólnym finansowaniu operacji leasingowych nie tworzy nowego podatnika, firmy "B.L." Sp. z o.o. i B. S.A. nie mogły wystawić faktury VAT uprawniającej do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Z istoty podatku od towarów i usług i zawartej w tym podatku fakturowej metody jego obliczenia wynika, że podstawą do wszelkich odliczeń od podatku należnego może być nie każdy dokument, lecz dowód specyficzny, jakim jest faktura spełniająca wymogi formalne, określone powszechnie obowiązującymi przepisami. Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług fakturę wystawiają podatnicy podatku od towarów i usług, a wystawienie faktury lub rachunku uproszczonego jest ich obowiązkiem.
W rozpatrywanej sprawie faktury nie zostały wystawione przez podatnika podatku od towarów i usług, a zatem na podstawie samego tekstu ustawy /art. 32 ust. 1/ nie można ich uznać za faktury specyficzne dla podatku od towarów i usług. Innymi słowy, dokumenty nie były fakturami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie zostały wystawione przez podatnika tego podatku.