Podatnicy, którzy nie skorzystali ze środka prawnego przewidzianego w art. 175 Kpa nie mogą domagać się po dniu 1.01.1998 r. stwierdzenia nadpłaty podatku na podstawie art. 79 par. 1 w zw. z art. 80 par. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w okresie jaki pozostał do upływu 5 lat od dnia pobrania podatku.
Termin ten dotyczy tych podatników, którym płatnik pobrał nienależny lub za wysoki podatek od dnia 1.12.1997 r. poczynając /art. 329 pkt 2 cyt. ustawy/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Lucjana L. na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia 8 października 1998 r. (...) w przedmiocie zwrotu nadpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 1992-1994 - oddala skargi.
Skarżący domagał się zwrotu nienależnie - jego zdaniem - pobranego za pośrednictwem płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych za okres od 01.01.1992 r. do 31.12.1994 r., wraz z odsetkami.
Swoje żądanie uzasadniał tym, że art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/, której podlegał, przewidywał, że policjant otrzymuje uposażenie wolne od podatku od wynagrodzeń. Przepis ten przestał obowiązywać dopiero od 1.01.1995 r. wobec czego pobieranie przez płatnika podatku za wspomniane wyżej lata było bezpodstawne.
Organy podatkowe obu instancji odmówiły zwrotu podatku wyjaśniając, że z mocy art. 54 ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350/ z dniem 1.01. 1992 r. utraciła moc zarówno ustawa z dnia 7 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń, jak i przepisy ustaw szczególnych - w tym art. 99 ust. 2 ustawy o Policji w części zawierającej przedmiotowe lub podmiotowe zwolnienia osób fizycznych od tego podatku.
Skreślenie art. 99 ust. 2 ustawy o Policji dopiero ustawą z dnia 17 grudnia 1994 r. o kształtowaniu się środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. 1995 nr 34 poz. 163/ miało w tej sytuacji charakter wyłącznie "porządkowy".
W skardze na decyzję Izby Skarbowej podatnik podtrzymał pogląd, że art. 99 ust. 2 ustawy o Policji, jako przepis szczególny, wyłączał - do dnia 1.01.1995 r. - możliwość pobierania podatku od uposażenia policjanta. Powołał się także na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 1997 r. I PKN 66/99, podkreślając, że w treści uzasadnienia sąd orzekł, iż jednym z przywilejów policjanta do dnia 31.12.1994 r. było uposażenie wolne od podatku.
Izba Skarbowa wniosła o oddalenie skargi.
W dodatkowym piśmie procesowym z dnia 31 sierpnia 1999 r. skarżący ponowił dotychczasową argumentację, podkreślając iż nie można utożsamiać "uposażenia" otrzymywanego przez policjantów i "wynagrodzeniami" otrzymywanymi przez inne grupy zawodowe.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Na wstępie należy zauważyć, że stosownie do art. 330 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zwrot nadpłat powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy dokonywany jest na podstawie przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych z dnia 19 grudnia 1980 r. /t.j. Dz.U. 1993 nr 103 poz. 486 ze zm./. Żądanie podatnika powinno zatem być rozpatrzone w aspekcie art. 29 tej ustawy. Przepis ten stanowił, że kwoty nadpłaconych i nienależnie uiszczonych podatków podlegają zwrotowi.
Jednakże, jak już wielokrotnie wyjaśniał Naczelny Sąd Administracyjny /m.in. w wyroku z dnia 22 października 1987 r. SA/Kr 893/87 - ONSA 1987 Nr 2 poz. 72/ gdy obliczenie i pobranie podatku nastąpiło za pośrednictwem płatnika, zwrot podatku na postawie cyt. przepisu mógł być dokonany tylko na mocy wcześniej wydanej, na podstawie art. 175 Kpa, decyzji w przedmiocie obliczenia tego podatku bądź braku obowiązku podatkowego. Ostatnio wymieniony przepis uprawniał podatnika, który kwestionował obliczenie podatku przez płatnika bądź istnienie obowiązku podatkowego, do wystąpienia w terminie jednego miesiąca od dnia pobrania podatku do właściwego organu podatkowego ze stosownym żądaniem. Po upłynięciu tego terminu obliczenie i pobór podatku stawało się czynnością o skutkach ostatecznych, której organ podatkowy nie mógł weryfikować na podstawie art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych.