Termin, o którym mowa w par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 148 poz. 719/, jest terminem prawa materialnego i nie miały do niego zastosowania przepisy art. 58 Kpa.
Decyzją z dnia 9 kwietnia 1997 r. Urząd Skarbowy w O. na podstawie art. 105 par. 1 Kpa umorzył postępowanie wszczęte na prośbę Ewy K. z dnia 24 marca 1997 r. w sprawie zamiany formy opodatkowania w roku 1997 ze zryczałtowanego podatku dochodowego na zasady ogólne - ze względu na jego bezprzedmiotowość.
W uzasadnieniu podkreślono, że złożone przez podatniczkę w dniu 22 stycznia 1997 r. zawiadomienie o zaprowadzeniu księgi przychodów było bezprzedmiotowe, ponieważ zgodnie z par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 148 poz. 719/ podatnik, którego przychody z prowadzonej działalności nie przekroczyły w roku poprzedzającym tj. w 1996 r. kwoty 250.000 zł i nie prowadził działalności gospodarczej, która zgodnie z par. 3 wyłącza z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym, może zrzec się prawa do opodatkowania w formie ryczałtu ewidencjonowanego nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego poprzez złożenie pisemnego oświadczenia właściwemu Urzędowi Skarbowemu. Jest to termin prawa materialnego, którego nie można przywrócić.
Podatniczka osiągnęła w roku 1996 przychód w kwocie 44.321,67 zł, a ponieważ nie dopełniła warunku, o którym mowa wyżej, w terminie do 20 stycznia 1997 r., jej wniosek jest bezprzedmiotowy.
W odwołaniu od tej decyzji Ewa K., wnosząc o jej uchylenie, podnosiła, że opóźnienie w złożeniu oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do opodatkowania w formie ryczałtu ewidencjonowanego wynikało z jej wyjazdu do W. w dniach 20-21 stycznia 1997 r. do lekarza specjalisty w związku z chorobą, o czym świadczy przedłożone zaświadczenie lekarskie. Ponadto Urząd Skarbowy zareagował na złożone przez nią oświadczenie po upływie jednego miesiąca od daty jego wpływu do Urzędu.
Decyzją z dnia 27 maja 1997 r. Izba Skarbowa w O. na mocy art. 127 par. 2 i art. 198 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję, podkreślając stanowisko Urzędu Skarbowego co do niemożności przywrócenia terminu prawa materialnego, jakim jest termin, o którym mowa w par. 4 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ewa K., wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji, przedstawiła argumentację jak w odwołaniu od rozstrzygnięcia Urzędu Skarbowego.
W odpowiedzi na skargę strona przeciwna, wnosząc o jej oddalenie, podtrzymała swoje stanowisko.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna. Na mocy par. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 148 poz. 719 ze zm./, wydanego na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1996 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem podlegają przychody uzyskane przez osoby fizyczne z prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jeżeli w poprzednim roku uzyskali przychody nie przekraczające pewnej kwoty. W 1996 r. było to 250.000 zł. Tak więc forma opodatkowania wynika z samych przepisów prawa i nie zależy od decyzji organu podatkowego. Również jej zmiana na ogólną nie wiąże się z jego rozstrzygnięciem, ale z czynnościami prawnymi dokonanymi przez podatnika. Zgodnie bowiem z par. 4 cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów podatnik może zrzec się opodatkowania w formie ryczałtu za dany rok poprzez złożenie nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia właściwemu urzędowi skarbowemu.