Tezy

Zgodnie z art. 6 Kpa organy administracji działają na podstawie przepisów prawa.

Zgodność działania z prawem nie może być ograniczona do formalnego powołania przepisu w decyzji, bądź w innym akcie administracyjnym.

Realizując tę zasadę organ ma obowiązek ustalić treść obowiązującej normy prawnej, wyrazić stan faktyczny w języku normy i dopiero po "podciągnięciu" stanu faktycznego "pod" treść normy prawnej określić prawa i obowiązki.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/3

Urząd skarbowy decyzją wydaną na podstawie art. 104 Kpa i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, określił wysokość zobowiązań podatkowych spółki z o.o. od sprzedaży usług w okresie lipiec-październik 1993 r. na kwotę 221.106.820 starych zł. Z uzasadnienia decyzji wynika, że według ustaleń organu podatkowego spółka zajmuje się pośrednictwem w kupnie, sprzedaży, zamianie oraz najmie mieszkań. Za usługi pobiera prowizję. Nie ma do niej zastosowania art. 7 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem świadczone usługi nie mieszczą się wśród wymienionych w pkt 6 załącznika nr 2 do ustawy usług mieszkaniowych oznaczonych symbolem KU 74-75, zwolnionych od podatku. Działalność spółki podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., 22 procent stawką podatkową. Wydanie decyzji było "skutkiem" wniosku spółki z 1 września 1993 r. o wszczęcie postępowania i wydanie decyzji potwierdzającej brak po jej stronie zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług, zażalenia na bezczynność urzędu w tym zakresie i skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi na bezczynność organów podatkowych obu instancji.

W odwołaniu od decyzji urzędu skarbowego spółka wskazała, że mieszkania są jedynym przedmiotem zawieranych za jej pośrednictwem transakcji. Nie ma wątpliwości, że są to usługi mieszkaniowe, co potwierdził urząd statystyczny który zaklasyfikował działalność spółki do grupy usług o symbolu KU 74, a konkretnie do symbolu 74 w branży 2. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, w załączniku nr 2 pod poz. 6 zwalnia od podatku usługi mieszkaniowe bez wyłączenia pośrednictwa.

Klasyfikacja Usług określa przedmiotowo, jakie usługi zaliczane są do gałęzi 74. Klasyfikacja Gospodarki Narodowej określa podmioty świadczące usługi poszczególnych rodzajów. Ponadto spółce w istocie chodziło o stwierdzenie nieistnienia obowiązku podatkowego w podatku VAT od świadczonych usług pośrednictwa. Decyzja urzędu, choć merytorycznie dotyczy żądania wszczęcia postępowania, ignoruje jednak argumenty podniesione przez stroną. Zawiera niewłaściwą podstawą prawną. Zastosowano art. 18 ust. 1 ustawy, chociaż w sytuacji spółki powinien mieć zastosowanie - jeżeli w ogóle miałby na niej ciążyć obowiązek podatkowy - art. 31: wartość sprzedaży x 18,03 procent. Ewentualny podatek wynosiłby 181.207.089 starych zł. Żaden przepis nie upoważnia urzędu skarbowego do innego wyliczenia podatku /różnica wynosi 39.899.731 zł/. Równocześnie decyzja nie uwzględnia podatku zapłaconego dostawcom świadczącym towary i usługi na rzecz spółki - naruszając art. 19 ustawy. Suma podatku naliczonego za okres objęty decyzją wynosi 108.783.684 zł. Kwota do zapłaty mogłaby wynosić jedynie 72.423.405 zł, a nie 211.106.820 zł. Tak więc faktycznie zastosowano wobec spółki, nie przywołane wprost w decyzji, sankcyjne przepisy art. 27 i art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług. Decyzja nie zawiera uzasadnienia faktycznego i prawnego.

Strona 1/3