Zamieszczone w art. 73 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe /Dz.U. nr 4 poz. 21 ze zm./ postanowienie o tworzeniu banku w formie spółki akcyjnej "za zgodą Prezesa Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem Finansów" oznacza współkompetencję tych organów.
Do wydania decyzji o odmowie utworzenia banku kompetentny jest ten organ, który wskazany jest w przepisach rozdziału 5 Prawa bankowego jako właściwy do utworzenia banku.
Spółka Akcyjna w organizacji w K. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 17 stycznia 1992 r. o odmowie wyrażenia zgody na utworzenie Polskiego Towarzystwa Bankowego BANK SA w K.
Zaskarżona decyzja powołuje się na przepis art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. prawo bankowe i przedstawia, że wniosek o utworzeniu tego banku złożony w dniu 1 sierpnia 1991 r. nie odpowiadał wymogom ustanowionym w art. 57 i art. 87 prawa bankowego, wobec czego wnioskodawcy /założyciele/ zostali pisemnie wezwani do uzupełnienia wniosku i załączonych materiałów m.in. przez:
- dopełnienie warunku minimalnej liczby założycieli banku,
- przedstawienie dostatecznych danych dotyczących kandydatów do pełnienia funkcji kierowniczych,
- przedstawienie dokumentacji potwierdzających możliwości zabezpieczenia kapitału, w który miałby być wyposażony bank,
- uzupełnienie i poprawienie statutu oraz rachunku symulacyjnego zamierzonej działalności banku.
Przedstawione - w wyniku powyższego uzupełnienia - informacje i dokumenty zawierały jednak błędy, a m.in.:
- sprzeczność w projekcie statutu w postaci zapisu najpierw o imiennych akcjach założycielskich, a później o akcjach imiennych i na okaziciela,
- przyjęty w planie ekonomiczno-finansowym współczynnik płynności w drugim i trzecim roku działalności wynosił 6,44 proc. podczas gdy zgodnie z obowiązującymi wymogami nie powinien być niższy niż 8 proc.,
- między wielkością zadeklarowanego kapitału założycielskiego a określoną projektem statutu występowała różnica stu milionów złotych.
Ponadto Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego uzyskał w dniu 30 sierpnia 1991 r. od Izb Skarbowych w W., K. i B, informacje finansowe świadczące o braku wiarygodności oświadczeń założycieli o posiadaniu łącznie 20 miliardów złotych kapitału własnego wolnego od obciążeń.
Wobec powyższego - zdaniem zaskarżonej decyzji - zabrakło przesłanek pozwalających stwierdzić, że zamierzona działalność banku gwarantowałaby bezpieczeństwo gromadzonych środków.
Skarga natomiast wnosi - jak należy mniemać z jej treści - o uchylenie zaskarżonej decyzji. Zawiera treść polemiczną w stosunku do motywów zaskarżonej decyzji, z której to treści należało wywnioskować, że zarzuca błąd w ocenie okoliczności faktycznych będących podstawą rozstrzygnięcia. Wobec wyliczonych w zaskarżonej decyzji błędów skarga, oprócz polemiki, zawiera sugestię, że są to błędy usuwalne, które po skorygowaniu nie mogłyby tamować pozytywnego załatwienia wniosku. (...)
W piśmie z dnia 28 maja 1992 r. stanowiącym uzupełnienie skargi, poza rozwinięciem niektórych wywodów skargi, zawarty jest zarzut naruszenia norm postępowania przez zaniechanie wezwania wnioskodawców o dalsze uzupełnienia i poprawienie błędów, jeśli takie nadal były dostrzeżone po złożeniu przez wnioskodawców uzupełnienia. Naruszenie tych norm strona skarżąca upatruje też w tym, że w piśmie NBP z dnia 16 września 1991 r., wzywającym do uzupełnienia braków, nie zostały wymienione informacje mające świadczyć o braku wiarygodności, a będące w dyspozycji NBP już w dniu 30 sierpnia 1991 r.