Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA (del.) Antoni Hanusz (spr.), Sędziowie Asesor WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Hanna Kamińska, Protokolant Małgorzata Szamocka, po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2004 r. sprawy ze skargi L. R. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę
1. Zaskarżoną decyzją z dnia [...].03.2002r., Nr [...], po rozpatrzeniu odwołania L. R. od decyzji Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...].10.2001r., Nr [...] w sprawie ustalenia dochodu z nieujawnionych źródeł przychodu za 2000r. oraz podatku dochodowego od tego dochodu, Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.
Jak wynika z motywów powyższej decyzji, w toku przeprowadzonego postępowania podatkowego organ I instancji ustalił, iż L. R. poniosła w 2002r. wydatki w kwocie 138.164 zł związane z transakcją nabycia nieruchomości, w tym w kwocie 130.000 zł na zakup zabudowanej nieruchomości. Zakup nieruchomości finansowany był, zgodnie z treścią aktu notarialnego oraz potwierdzeniem małżonka strony skarżącej, z majątku odrębnego L. R. Na podstawie przedstawionych przez stronę skarżącą informacji dotyczących przeniesienia wydatków oraz wysokości i źródeł uzyskanych dochodów, organ I instancji ustalił, że ujawnione źródła przychodów L. R. nie pozwoliły na poniesienie w 2000r. wydatku w kwocie 138.164 zł. Wobec tego zastosowany przepis art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) i ustalono podatek w wysokości 75% dochodu z nieujawnionych źródeł przychodu.
W odwołaniu wniesionym od decyzji organu I instancji strona zarzuciła naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 3 cytowanej wyżej ustawy podatkowej oraz błędne zastosowanie art. 20 ust. 3 tej ustawy, bowiem źródłem przychodu, z którego sfinansowany został zakup nieruchomości były jej środki pieniężne pochodzące z darowizn, do których stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zdaniem skarżącej organ podatkowy I instancji naruszył także przepisy postępowania tj. art. 122 i 180 Ordynacji podatkowej poprzez zaniechanie przesłuchania świadków L. Z. oraz Z. W. na okoliczność nabycia darowizny pieniężnej.
2. Izba Skarbowa w W. nie znalazła jednak podstaw do uwzględnienia odwołania i wskazała, iż skarżąca nie wykazała w trakcie postępowania podatkowego, iż posiadany majątek i osiągnięte przychody pozwoliły na poniesienie w 2000r. wydatku w wysokości 138.164 zł. Natomiast oświadczenie strony na temat źródeł pochodzenia środków pieniężnych zakup nieruchomości są sprzeczne. Skarżąca nie przedłożyła dowodów na potwierdzenie swoich twierdzeń, iż otrzymała darowizny od matki, ojca i bratowej, nie przedstawiła także dokumentów świadczących o otrzymanym spadku po swojej matce, jak również o wymianie otrzymanych dolarów za złote. Wobec tego organ odwoławczy, podobnie jak organ I instancji, nie dał wiary wyjaśnieniom strony skarżącej.
Podatkowy organ odwoławczy zwrócił uwagę, iż Urząd Skarbowy w W. przesłuchał Z. R. i S. W., natomiast Urząd Skarbowy w K. przesłuchał F. P. Jednakże żadna z tych osób nie potwierdziła, iż była świadkiem wręczenia przez M. W. kwoty 1.000.000.000 zł, przed denominacją, swej córce L. R.
Z kolei Z. R., mąż skarżącej, oświadczył, iż zakup nieruchomości był finansowany ze wspólnych oszczędności, gdy tymczasem wcześniej przed notariuszem potwierdził, że L. R. kupiła zabudowaną nieruchomość za fundusze pochodzące z jej majątku odrębnego. Nie potwierdził on również, iż był świadkiem przekazania kwoty 1.000.000.000 zł, przed denominacją, na rzecz swojej żony.