Skarga Jana E. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie odmowy umorzenia należności podatkowych w podatku od spadków i darowizn i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

Wypowiedzenie się w przedmiocie zgody na udzielenie przez urząd skarbowy ulgi, odroczenia, umorzenia oraz zastosowanie zaniechania ustalenia i poboru podatków /art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 89 poz. 518/ powinno nastąpić z zachowaniem formy i trybu określonych w art. 106 Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jana E. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 20 czerwca 1991 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności podatkowych w podatku od spadków i darowizn i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w Ł. kwotę złotych sześćdziesiąt jeden tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/2

Jan E. wystąpił do Urzędu Skarbowego w Ł. z wnioskiem o umorzenie podatku od spadku w wysokości 3 055 000 zł, wymierzonego w związku z nabyciem praw do renty zagranicznej po zmarłej matce. Wniosek swój uzasadnił tym, że nie ma żadnego majątku, jest inwalidą II grupy poruszającym się o kulach, na utrzymaniu ma żonę i nie pracującego syna. Stan jego zdrowia wymaga ciągłego leczenia, z czym związane są wydatki na zakup leków zagranicznych i wizyty lekarzy zamiejscowych.

Urząd skarbowy, powołując się na art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 89 poz. 518/, zwrócił się do Zarządu Miasta Ł. o zajęcie stanowiska co do sposobu załatwienia sprawy. Prezydent Miasta Ł. poinformował Urząd Skarbowy, że Zarząd Miasta Ł. zaopiniował negatywnie wniosek o umorzenie podatku i nie wyraził zgody na zastosowanie wnioskowanej ulgi. Wobec tego Urząd Skarbowy wydał decyzję, którą odmówił umorzenia zaległości podatkowej, powołując się w uzasadnieniu tej decyzji wyłącznie na negatywne stanowisko Zarządu Miasta Ł. w tej sprawie.

W skardze z dnia 30 kwietnia 1991 r., adresowanej do Ministra Finansów, Jan E. zakwestionował opodatkowanie go podatkiem, jako krzywdzące. Wyjaśnił, że należne matce zaopatrzenie emerytalne nie było jej wypłacane od maja 1989 r. do 11 listopada 1990 r., przez co pozostawała w niedostatku, renta zaś została mu wypłacona, gdy matka już nie żyła. Powołał się też na niekorzystne warunki materialne i zdrowotne. W dniu 12 czerwca 1991 r. Jan E. oświadczył w Izbie Skarbowej w Ł., że życzy sobie, by jego skargę z dnia 30 kwietnia 1991 r. potraktować jak odwołanie od decyzji odmawiającej umorzenia podatku.

Decyzją z dnia 20 czerwca 1991 r. nr PO.VIII-820-09/91 Izba Skarbowa w Ł. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego, mając na względzie, że podatnik nabył w drodze spadku świadczenia o wartości przewyższającej kilkakrotnie wymierzony podatek. Zdaniem Izby Skarbowej, brak było w tej sprawie podstaw do uznania, że wymiar podatku może spowodować upadek gospodarstwa lub podważyć w istotny sposób warunki egzystencji podatnika i jego rodziny, o czym mowa w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/. Na treść decyzji - jak wyjaśniono w jej uzasadnieniu-miało także wpływ negatywne stanowisko Zarządu Miasta Ł., który nie wyraził zgody na umorzenie podatku.

Na decyzję Izby Skarbowej Jan E. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której opisał dotychczasowy przebieg postępowania i wniósł o wnikliwe rozpatrzenie sprawy. W dodatkowym piśmie procesowym z dnia 7 października 1991 r. ponownie przedstawił swoje warunki materialne i zdrowotne, które - jego zdaniem - uzasadniały umorzenie podatku ze względów gospodarczych i społecznych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 89 poz. 518/ w zakresie podatków i opłat stanowiących dochody gmin, a realizowanych przez urząd skarbowy, urząd ten udziela ulg, odroczeń i umorzeń oraz stosuje zaniechanie ustalania i poboru wyłącznie na wniosek lub za zgodą zarządu gminy. Zgodnie z art. 1 pkt 1 lit. "d" tej ustawy wpływy z podatku od spadków i darowizn stanowią dochód gminy. Przepis art. 9 ust. 2 tej ustawy zatem wymaga współdziałania wymienionych w nim organów, co oznacza, że urząd skarbowy przed wydaniem decyzji jest obowiązany uzyskać zgodę zarządu gminy, jeżeli nie wydaje decyzji na jego wniosek.

Strona 1/2