Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Zegan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi W. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie dofinansowania kosztów kształcenia w celu przygotowania zawodowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta z dnia 2 marca 2009 r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego W. R. 1433 (jeden tysiąc czterysta trzydzieści trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 2 marca 2009 r. nr [...] Prezydent Miasta działając na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej w skrócie k.p.a.), art. 70b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, art. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, po ponownym rozpatrzeniu wniosku W. R., prowadzącego Zakład Usługowo - Handlowy "[...]" w S. G. nie przyznał dofinansowania kosztów kształcenia z tytułu zawarcia umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego.
W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że stronie nie przysługuje przedmiotowe dofinansowanie z uwagi na fakt, że w dniu zawarcia umowy o pracę, tj. w dniu 1 września 2006 r. uczeń Ł. F. miał już ukończone 18 lat. Pracodawca może otrzymać dofinansowanie kosztów kształcenia ucznia w przypadku gdy kolejna umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego zawarta z młodocianym pracownikiem jest kontynuacją poprzednio zawartej umowy. Co ważne, młodociany może realizować w dalszym ciągu naukę zawodu w tym samym zawodzie u innego pracodawcy, lecz nie może ukończyć 18 lat przed zawarciem nowej umowy. Zgodnie bowiem z art. 190 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy młodocianym w rozumieniu kodeksu jest osoba, która ukończyła 16 lat, a nie przekroczyła 18 lat.
W odwołaniu od w/w decyzji W. R. podnosząc naruszenie § 13 i 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2002 r. zmieniającego rozporządzenie z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania oraz art. 70b ustawy o systemie oświaty wskazał, że od dnia 12 grudnia 2002 r. nie obowiązuje warunek, w świetle którego kolejna umowa o pracę powinna być zawarta przez ucznia przed ukończeniem przez niego 18 roku życia. Intencja ustawodawcy ukierunkowana bowiem została na możliwość zdobycia pełnych kwalifikacji zawodowych przez osoby, które kontynuowały naukę po ukończeniu 18 roku życia na podstawie nowo zwartych umów. Jednocześnie ustawodawca chciał zagwarantować możliwość uzyskania przez pracodawców stosownego dofinansowania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 10 listopada 2009 r. działając na podstawie art. 138 § 1 w zw. z art. 113 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 70b ust. 1 ustawy o systemie oświaty, art. 190 § 1 Kodeksu pracy i § 14 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania utrzymało w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie organu I instancji.
W uzasadnieniu wydanej decyzji organ odwoławczy wskazał, że z uwagi na definicję legalną pojęcia "młodociany" zawartą w Kodeksie pracy zakresem przedmiotowym art. 70b ustawy o systemie oświaty objęci są wyłącznie pracodawcy zawierający umowy w celu przygotowania zawodowego z osobami, które w dniu zatrudniania (zawarcia umowy) nie przekroczyły 18 lat.
Na tle stanu faktycznego sprawy decyzję organu I instancji uznać więc należy za prawidłową, gdyż w dacie zawarcia umowy o pracę, tj. w dniu 1 września 2006 r. pracownik nie był już pracownikiem młodocianym (urodził się w dniu 7 kwietnia 1988 r.) Odnosząc się z kolei do zarzutów odwołania organ odwoławczy podniósł, że § 14 rozporządzenia w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania zarówno przed nowelizacją jak i obecnie odwołuje się do pojęcia "młodociany". Z uwagi zaś na fakt, iż pojęcie to jest w polskich przepisach precyzyjnie zdefiniowane zarzuty strony odwołującej się uznać należy za chybione.