Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Anna Orłowska Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak Protokolant starszy sekretarz sądowy Hanna Tarnawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi K. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 26 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.
Decyzją z dnia 26 stycznia 2015r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając m.in. na podstawie art. 3 ust. 1, art. 4, art. 6 ust. 1, ust. 10 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o dodatkach mieszkaniowych, utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 20 maja 2014r., przyznającą K. T. dodatek mieszkaniowy w wysokości 436,65 zł miesięcznie.
Organ odwoławczy, odnosząc się do dotychczasowego przebiegu postępowania oraz powołując przepisy ustawy o dodatkach mieszkaniowych podał, że dochody czteroosobowego gospodarstwa domowego wyniosły 2.972,78 zł , czyli średni dochód na jednego członka gospodarstwa domowego miesięcznie wyniósł 247,73 zł. Rzeczywiste miesięczne wydatki skarżącego z tytułu czynszu wynoszą 623,79 zł.
Organ odwoławczy wskazał, że w sprawie miał zastosowanie art. 6 ust. 10 w/w ustawy, który stanowi, iż wysokość dodatku mieszkaniowego, łącznie z ryczałtem, o którym mowa w ust. 7, nie może przekraczać, z zastrzeżeniem ust. 11, 70% wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego lub 70% faktycznych wydatków ponoszonych za lokal mieszkalny, jeżeli powierzchnia tego lokalu jest mniejsza lub równa normatywnej powierzchni. Powierzchnia lokalu skarżącego wynosi 52,60m2, natomiast powierzchnia normatywna dla gospodarstwa 4 osobowego wynosi 55m2 zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy. W związku z tym skarżącemu przysługuje dodatek mieszkaniowy w wysokości 436,65 zł, zgodnie z wyliczeniem: 623,79x70% = 436,65 zł.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego K. T. podniósł, że organy błędnie ustaliły wysokość dodatku mieszkaniowego, zaniżając go. Zdaniem skarżącego dochód miesięczny na osobę wynosi 241,76 zł, a nie 247,73 zł, nieprawidłowo ustalono wydatki na powierzchnię normatywną , które wynoszą 652,25 zł., a nie 623,79 zł. Błędnie też ustalono udział własny - zamiast 118,91 zł powinno być 116,04zł , bowiem 967,04zł x12% =116,04 zł. Skoro wysokość dodatku to różnica między wydatkami na normatywną powierzchnię -652,25 zł , a kwotą stanowiącą wydatki poniesione w wys. 12 % dochodów gospodarstwa, czyli 116,04 zł, powinien on wynosić 536,21 zł ( 652,25zł -116,04 zł).
Zdaniem skarżącego samo orzeczenie znacznego stopnia niepełnosprawności żony oznacza, że przysługuje jej prawo do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Gdyby żonie prawo takie nie przysługiwało, to w orzeczeniu napisane by było, że brak takiego wskazania. Skarżący podnosił, że jego żona ma wskazanie do korzystania z wózka inwalidzkiego, ale z niego nie korzysta z uwagi na brak środków finansowych i nieprzystosowanie mieszkania dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.