Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędziowie: NSA Marek Gorski WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2007 r. sprawy ze skargi Gminy Miasta S. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia 23 marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych dla ludności na terenie Miasta [...] oddala skargę.
Rada Miasta [...] uchwałą z dnia 9 lutego 2007 r. nr [...], działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.
o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz.1591 ze zm.) oraz art. XII § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz. U.
nr 24 poz. 142 ze zm.) ustaliła dni i godziny otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych dla ludności na terenie miasta S.. W załączniku do przedmiotowej uchwały, w pkt 1 lit a) wskazano, iż placówki handlu detalicznego prowadzące sprzedaż napojów alkoholowych, w tym piwa usytuowane na obszarze ograniczonym ulicami: [...] numery parzyste od [...] do [...], numery nieparzyste od [...] do [...], ul. [...] piesze przedłużenie ul. [...] do alejki spacerowej, Aleją [...], Aleją [...] do skrzyżowania z ul. [...], ul. [...] i ul. [...], mogą być otwarte we wszystkie dni tygodnia od godz. 6.00 do godz. 23.00; z kolei w pkt 1 lit b) załącznika wskazano, iż placówki handlu detalicznego na pozostałym obszarze miasta mogą być otwarte we wszystkie dni tygodnia całodobowo.
Wojewoda [...], działając na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 23 marca 2007 r. nr [...] stwierdził nieważność w/w uchwały w części objętej pkt 1 lit. a) i b) załącznika do uchwały, jako sprzecznej w tym zakresie z art. XII § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy. W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia nadzorczego organ nadzoru wskazał, że ustalenie odmiennych godzin otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych, w tym piwa w zależności od ich usytuowania na obszarze miasta jest niewątpliwie zróżnicowaniem podmiotów prowadzących działalność handlową, co wykracza poza granice upoważnienia wynikającego z art. XII § l ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy. Treść omawianego przepisu nie daje bowiem zdaniem organu nadzoru podstawy do jakiegokolwiek różnicowania podmiotów, których dotyczy kwestionowana uchwała. Przepis ten upoważnia jedynie do określenia czasu otwarcia placówek handlowych, ale nie można z niego wywieść prawa gminy do różnicowania podmiotów prowadzących działalność handlową. Brak jest również innych przepisów, które mogłyby stanowić podstawę do odmiennego traktowania placówek handlu detalicznego z uwagi na ich usytuowanie na terenie miasta S.. W tym też stanie rzeczy przedmiotowa uchwała w części objętej pkt l lit. a) i b) załącznika do tej uchwały rażąco narusza art. XII § l ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy. Przyznanie organom gminy kompetencji do ustalania dni i godzin otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych dla ludności nie oznacza, że organy te mogą dokonywać przedmiotowych regulacji z pominięciem zasad wyrażonych w Konstytucji RP takich jak: wolność działalności gospodarczej, dopuszczalność jej ograniczeń i prawo do równego traktowania w życiu gospodarczym. Zdaniem organu nadzoru wszystkie placówki handlu detalicznego na terenie miasta S., do których skierowana jest uchwała Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia 9 lutego 2007 r. powinny być zgodnie z brzmieniem art. 32 Konstytucji RP traktowane równo. Równość wobec prawa należy rozumieć zaś w ten sposób, iż wszystkie podmioty charakteryzujące się daną cechą istotną w stopniu równym mają być traktowane równo, a więc według jednakowej miary bez zróżnicowań dyskryminujących, czy też faworyzujących. Przemawia za tym także dyspozycja art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r.