Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Wioleta Gładczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2015 r. sprawy ze skargi A. D. na uchwałę Rady Gminy z dnia 27 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem Gminy na lata 2014-2018 1. stwierdza nieważność § 9 ust. 1 pkt 1) lit. a i b i pkt 2) lit. a i b oraz § 9 ust. 2 załącznika do zaskarżonej uchwały, 2. zasądza od Rady Gminy na rzecz skarżącej A D. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Rada Gminy [...] uchwałą nr [...] z dnia 27 stycznia 2014 r. przyjęła "Wieloletni Program Gospodarowania Zasobem Mieszkaniowym Gminy [...] na lata 2014 - 2018". Uchwała została podjęta w oparciu o art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm., dalej jako "ustawa o ochronie praw lokatorów" lub "ustawa").
Od ww. uchwały A. D. (dalej jako "strona", "skarżąca") - najemczyni gminnego mieszkania komunalnego - pismem z dnia 10 marca 2015 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Zarzuciła, że zapisy § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. uchwały są jej zdaniem sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa, a w szczególności z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie praw lokatorów. W uchwale Rady Gminy brak też zapisów, które są wymagane - art. 4 ust. 4 oraz art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 tej ustawy. W związku z powyższym wniosła o stwierdzenie niezgodności uchwały z prawem w części ww. zapisów i z powodu braku zapisów wymaganych ustawą o stwierdzenie niezgodności uchwały z prawem lub nieważności uchwały.
W uzasadnieniu skargi wskazała, że w dniu 21 stycznia 2015 wezwała Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminy w ww. zakresie. Pismem z dnia 9 lutego 2015 r. Rada Gminy udzieliła odpowiedzi, którą otrzymała w dniu 12 lutego 2015 r., w której nie odniosła się do zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, a jedynie poinformowała, że sprawę przekazano komisji rewizyjnej. Do dnia złożenia skargi komisja rewizyjna nie zajęła żadnego stanowiska i nie udzieliła odpowiedzi.
Skarżąca podniosła, że konstrukcja przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów nakłada na gminę obowiązek ustalenia stawek czynszu z uwzględnieniem wymienionych w nim czynników. Wśród czynników, które powinny być bezwzględnie uwzględnione wymieniono wyposażenie budynku i lokalu w urządzenia techniczne i instalacje oraz ich stan. Zdaniem skarżącej ustawodawca nakazuje uwzględnić nie tylko wyposażenie (w urządzenia techniczne i instalacje) lokalu, a także całego budynku i nie tylko sam fakt istnienia takiego wyposażenia, ale również jego stan. W przywołanym § 9 ust. 1 pkt 1 nie ma zróżnicowania stawek czynszu z uwagi na stan urządzeń technicznych i instalacji. Ponadto zapis dotyczący 5% obniżki czynszu z tytułu braku w lokalu wody lub kanalizacji nie ma odniesienia do zaistniałego stanu faktycznego, gdyż ta obniżka nie ma zastosowania do żadnego lokalu mieszkalnego należącego do gminy. Kwestie obniżek czynszu powinny być dostosowane do istniejących warunków mieszkaniowych.
Natomiast zapis § 9 ust. 1 pkt 2 uchwały dotyczący obniżki czynszu nie uwzględnia różnej wartości użytkowej wynajmowanych lokali, uwzględnia tylko stan budynku. Zapis dotyczący 5% obniżki czynszu w lokalach znajdujących się w budynkach wybudowanych przed rokiem 1945 uwarunkowany jest brakiem generalnego remontu budynku. Wartość lokalu w takim budynku może tylko nieznacznie wzrosnąć z powodu braku remontu generalnego tego lokalu. Aby obniżka z tytułu braku remontu generalnego budynków wybudowanych przed rokiem 1945 wynikająca z tego zapisu była adekwatna, powinna też uwzględniać brak remontu generalnego lokalu.