3. Za dochód uważa się wszelkie przychody po odliczeniu kosztów ich uzyskania oraz po odliczeniu składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, chyba że zostały już zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Do dochodu nie wlicza się świadczeń pomocy materialnej dla uczniów, dodatków dla sierot zupełnych, jednorazowych zapomóg z tytułu urodzenia się dziecka, dodatku z tytułu urodzenia dziecka, pomocy w zakresie dożywiania, zasiłków pielęgnacyjnych, zasiłków okresowych z pomocy społecznej, jednorazowych świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze z pomocy społecznej, dodatku mieszkaniowego oraz zapomogi pieniężnej, o której mowa w przepisach o zapomodze pieniężnej dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenie przedemerytalne albo zasiłek przedemerytalny w 2007 r.
W odniesieniu do powierzchni zajmowanego mieszkania i wydatki na jej utrzymanie, przepisy art. 5 ustawy stanowiły, że normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego, zwana dalej "normatywną powierzchnią", w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego nie może przekraczać: 40 m2 - dla 2 osób, oraz, że normatywną powierzchnię powiększa się o 15 m2, jeżeli w lokalu mieszkalnym zamieszkuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub osoba niepełnosprawna, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. O wymogu zamieszkiwania w oddzielnym pokoju orzekają powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.).
Wydatki na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego oblicza się, dzieląc wydatki za ten lokal przez jego powierzchnię użytkową i mnożąc uzyskany w ten sposób wskaźnik przez normatywną powierzchnię, o której mowa na początku zdania.
W niniejszej sprawie wydatki stanowiące podstawę obliczania dodatku mieszkaniowego to kwota 383,77 zł ( dane z wniosku skarżącego), a wynik obliczenia wg. przepisu wyżej cytowanego - 312, 64 zł.
Ponieważ zgodnie z cytowanymi przepisami gospodarstwo skarżącego powinno ponieść 15% miesięcznych dochodów na utrzymanie normatywnej powierzchni mieszkania ( zatem - 2720,82 zł x 15%) czyli - kwotę 408,12 zł, a kwota realnie wydatkowana jest mniejsza, dodatek mieszkaniowy skarżącemu nie przysługuje.
Przeprowadzone przez organy obu instancji wyliczenie, wyżej przedstawione, znajdowało oparcie w treści art. 6 omawianej ustawy o dodatkach mieszkaniowych.
Odnosząc się do podniesionych w skardze J. K. argumentów o złym stanie zdrowia małżonków i trudnej sytuacji materialnej i życiowej wyjaśnić należy, że przepisy ustawy o dodatkach mieszkaniowych, stanowiącej podstawę orzekania w sprawach ich przyznawania nie przewidują możliwości uwzględniania takich argumentów przy wydawaniu decyzji. Stąd też nie można zarzucić organom orzekającym, że naruszyły prawo nie biorąc pod uwagę tych szczególnych okoliczności.
Wydanie w dniu 11 czerwca br., a więc już po podjęciu kontrolowanych decyzji, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z zaznaczeniem, że J. K. ma prawo do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju może mieć znaczenie dla sprawy o przyznanie dodatku mieszkaniowego na przyszłość, czyli - po dniu przedłożenia orzeczenia organowi I instancji.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku skargę J. K. oddalił na mocy art. 151 cyt. wyżej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270).