Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Mierzejewski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść, Sędzia WSA Jolanta Sudoł, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Kinga Czernis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2019 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 20 maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 1 kwietnia 2019 r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącej B. W. 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 1 kwietnia 2019 r. nr [...] Prezydent Miasta odmówił przyznania B. W. (zwanej dalej: "stroną", "wnioskodawczynią" albo "skarżącą") świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego w związku z opieką nad niepełnosprawną matką B. G.
W podstawie prawnej wydanego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji przywołał m.in. art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2220, powoływana dalej w skrócie jako "u.ś.r.").
Z treści decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji wynikało, że B. W. wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką złożyła w dniu 18 marca 2019 r. W uzasadnieniu decyzji organ przytoczył treść art. 17 ust. 1 i ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych podkreślając, że zgodnie z art. 17 ust. 1 b powyższej ustawy świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:
1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub
2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia.
Organ pierwszej instancji wskazał, że wnioskodawczyni jest uprawniona do pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką sprawowaną nad matką. W toku postępowania wnioskodawczyni przedstawiła organowi orzeczenie wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Z tego orzeczenia wynika, że nie da się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność B. G. Ustalony na stałe znaczny stopień niepełnosprawności datuje się zaś od dnia 13 marca 2017 r.
Prezydent Miasta wskazał, że wyrokiem z dnia 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/13) Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności. Organ podkreślił, że wyrok ten nie kreuje prawa do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych a stosownych zmian legislacyjnych nie dokonano. W związku z tym organ uznał, że w sprawie nie zostały spełnione przesłanki przyznania żądanego świadczenia. Matka wnioskodawczyni nie legitymuje się bowiem orzeczeniem, z którego wynikałoby, że niepełnosprawność powstała przed ukończeniem 18 - go roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej przed ukończeniem 25 - go roku życia.
B. W. odwołała się od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Organowi pierwszej instancji strona zarzuciła wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o przepis, który dyskryminuje osoby niepełnosprawne ze względu na czas powstania niepełnosprawności. Odwołująca się podniosła, że powołana przez organ pierwszej instancji regulacja została uznana za niekonstytucyjną na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/13). Skarżąca wystąpiła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przyznanie jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Wskazała ponadto, że w przypadku przyznania świadczenia pielęgnacyjnego zrezygnuje z otrzymywanego specjalnego zasiłku opiekuńczego.