Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Sudoł Sędzia WSA Paweł Mierzejewski (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 20 września 2018 r. sprawy ze skargi Ł. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 14 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia o samodzielności lokalu oddala skargę.
Wnioskiem z dnia 9 marca 2018 r. (data wpływu do Starostwa Powiatowego w [...] - 13 marca 2018 r.) Ł. G. (zwany dalej także "wnioskodawcą", "stroną" albo "skarżącym") wystąpił do Starosty [...] o wydanie, na podstawie art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali zaświadczenia stwierdzającego, że lokal niemieszkalny nr [...] (kotłownia) o powierzchni 13,10 m2 usytuowany w budynku nr [...] przy ul. Z. w [...] nie jest lokalem samodzielnym w myśl art. 2 ustawy o własności lokali.
W uzasadnieniu złożonego wniosku Ł. G. wskazał, że pomieszczenie kotłowni - [...] nie spełnia wymogów samodzielności przewidzianych przez przepisy ustawy o własności lokali. Lokal ten jest bowiem niesamodzielnym pomieszczeniem pomocniczym stanowiącym składnik nieruchomości wspólnej. Jako kotłowania lokal ten służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych wszystkich właścicieli lokali. Istnieje wobec tego niezaprzeczalny związek funkcjonalny zachodzący pomiędzy tym pomieszczeniem a pozostałą częścią nieruchomości polegający na wykorzystywaniu pomieszczenia kotłowni do uzyskiwania i rozprowadzania ciepła do wszystkich lokali znajdujących się w tym samym budynku.
Niezależnie od powyższego wnioskodawca wskazał, że wymogi samodzielności tego lokalu nie były spełnione w momencie wydawania zaświadczenia o samodzielności tego lokalu z dnia 8 września 2010 r.
Postanowieniem z dnia 19 marca 2018 r. nr [...] Starosta [...] odmówił wydania zaświadczenia o żądanej przez wnioskodawcę treści. W podstawie prawnej wydanego postanowienia wskazano art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r., poz. 1257; dalej w skrócie jako "k.p.a.") w zw. art. 2 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 1892 ze zm.)
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w dniu 8 września 2010 r. wydał zaświadczenie o samodzielności przedmiotowego lokalu wskazując, że po analizie przedłożonej dokumentacji, w tym inwentaryzacji, która nie była podważana, stwierdził, że przedmiotowy lokal spełnia wymogi samodzielnego lokalu o innym niż mieszkalne przeznaczeniu. Lokal ten nie jest pomieszczeniem pomocniczym ani przynależnym do innego lokalu (na tej samej nieruchomości). Wszystkie pozostałe lokale w budynku są lokalami samodzielnymi i spełniają swoje funkcje bez przepisania do niego jako przynależnego przedmiotowego lokalu, którego wniosek dotyczy. Zdaniem organu, należy odróżnić pojęcie pomieszczenia przynależnego do konkretnego lokalu od pomieszczenia pomocniczego. Pojęcie te mogą, lecz nie muszą się pokrywać. Pomieszczeniem przynależnym jest takie pomieszczenie pomocnicze, które jest przypisane do konkretnego lokalu i służy wyłącznie temu lokalowi. Mogą jednak istnieć także pomieszczenia pomocnicze, które służą wszystkim lub niektórym lokalom położonym w danej nieruchomości. Takie pomieszczenia mogą stanowić samodzielne lokale o innym niż mieszkalne przeznaczeniu, mimo że pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do pozostałych lokali w danym budynku. Taki charakter mają na przykład hale garażowe, pralnie, suszarnie i kotłownie. W związku z tym fakt, że konkretne pomieszczenia mają służyć wszystkim lokalom w budynku nie przesądza o sposobie ich zagospodarowania. Przeznaczenie danego pomieszczenia nie ulega zaś zmianie poprzez jego wyodrębnienie jako samodzielnego lokalu, przypisanie do konkretnego lokalu, czy też pozostawienie jako części składowej nieruchomości wspólnej.