W niniejszej sprawie organ odwoławczy uznał, że Starosta wadliwie skierował uczestnika postępowania na badanie lekarskie, bowiem opinia biegłych psychiatrów, którą dysponował, nie dawała podstaw do przyjęcia, by istniały uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia uczestnika postępowania.
W ocenie Sądu, wbrew stanowisku skarżącego Prokuratora, organ odwoławczy wydając zaskarżoną decyzję nie naruszył wskazanych w skardze przepisów prawa. Organ odwoławczy zasadnie stanął na stanowisku , że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, że w czasie wydawania decyzji istniały uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia uczestnika postępowania, uzasadniające skierowanie go na badanie lekarskie mające na celu stwierdzenie bądź wykluczenie przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.
Podstawą wydania przez Starostę decyzji o skierowaniu uczestnika postępowania na badanie lekarskie była treść opinii sądowo-psychiatrycznej, sporządzonej przez biegłych psychiatrów na potrzeby postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Ch., po jednorazowym badaniu sądowo-psychiatrycznym przeprowadzonym w dniu 7 marca 2017 r. wobec uczestnika postępowania, podejrzanego o popełnienie czynu z art. 233 § 1 k.k. - czyli czynu nie związanego z kierowaniem pojazdami. W opinii tej biegli stwierdzili, że uczestnik postępowania w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu - o ile go popełnił - miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i zachowaną zdolność pokierowania swoim postępowaniem. Biegli rozpoznali zespół zależności alkoholowej, stwierdzając, że badany nie miał zaburzeń świadomości, nie był w stanie psychozy. Nie stwierdzono u badanego żadnych objawów psychotycznych, a zaburzenia psychotyczne związane z uzależnieniem od alkoholu podawane były w wywiadzie jako zdarzenia z przeszłości.
Wskazywane przez skarżącego Prokuratora w skardze okoliczności przywołane przez biegłych - głód alkoholowy, utrata kontroli nad piciem, picie ciągami, picie alkoholu mimo negatywnych konsekwencji - zostały przywołane w opinii jako zdarzenia z przeszłości, albowiem biegli podali, że uczestnik postępowania deklaruje całkowitą abstynencję od alkoholu od 3 lat. Abstynencję tę potwierdzają też zapisy w znajdującej się w aktach administracyjnych dokumentacji lekarskiej, przedłożonej przez uczestnika podstępowania. Istotne jest także, że Sąd Rejonowy w Ch. prawomocnym postanowieniem z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt III RNs 90/17 oddalił wniosek Prokuratora Rejonowego w Ch. o zastosowanie wobec uczestnika postępowania obowiązku poddania się leczeniu odwykowemu.
Zdaniem Sądu organ pierwszej instancji nie przeanalizował prawidłowo przedłożonej opinii, biorąc pod uwagę jedynie jej fragment wyrwany z kontekstu, nie wziął też pod uwagę pozostałych dowodów znajdujących się w aktach sprawy.
Zauważyć też na marginesie należy - mając na uwadze okres abstynencji uczestnika postępowania oraz wskazywany przez niego czas uzyskania prawa jazdy - że jego zdolność do kierowania pojazdami była już weryfikowana w związku z uzyskaniem uprawnień do kierowania pojazdami.
W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, podzielić należało stanowisko organu odwoławczego, że nie było uzasadnionych podstaw do przyjęcia, by obecnie istniały uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia uczestnika postępowania, dotyczące jego zdolności do bezpiecznego prowadzenia pojazdów.
Mając na uwadze powyższe Sąd, nie podzielając zarzutów skargi co do wadliwości zaskarżonej decyzji organu odwoławczego, na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił.