Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sudoł, Sędziowie Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2014 r. sprawy ze skargi L. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 8 lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 30 kwietnia 2013 r., nr [...]; 2. określa, że zaskarżona decyzja może być wykonana.
Decyzją z dnia 30 kwietnia 2013r. Prezydent Miasta, działając na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.), art. 104, art. 107 k.p.a. oraz § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001r. w sprawie dodatków mieszkaniowych, przyznał L. B. dodatek mieszkaniowy w kwocie 122,47 zł miesięcznie w okresie od 1 maja 2013 r. do dnia 31 października 2013 r.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że L. B. prowadzi 2 osobowe gospodarstwo domowe, zamieszkuje w lokalu o powierzchni 38,19 m2. Dochód na jednego członka rodziny wynosił 1 174,71 zł. Organ wyjaśnił, że dodatek mieszkaniowy jest różnicą kwoty 610,65 zł wyliczonych wydatków mieszkaniowych i kwoty 352,41 zł stanowiącej 15% dochodu gospodarstwa domowego.
Organ podał, że w załączniku do decyzji został przedstawiony sposób wyliczenia dodatku mieszkaniowego. Wynika z niego m.in., że dla gospodarstwa 2 osobowego norma dochodu wynosi 125% najniżej emerytury, czyli 1038,94 zł, zaś wydatki ponoszone są w wysokości 15% dochodów gospodarstwa domowego ( 352,41 zł) .
W odwołaniu od w/w decyzji L. B. wskazała, że organ I instancji zaniżył o kwotę 70,48 zł wysokość przyznanego dodatku mieszkaniowego. Za bezsporne uznała ustalenie przez organ wysokości średniego miesięcznego dochodu na osobę jej dwuosobowego gospodarstwa domowego. Wynosił on 1 174,71 zł i przekraczał kwotę 125% najniższej emerytury (1038,94 zł). W decyzji organ powołał przepisy art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, ale niewłaściwie przyjął zawyżony wydatek 15% dochodu gospodarstwa domowego - czyli 352,41 zł. Tym samym obniżono kwotę należnego jej dodatku mieszkaniowego.
Po rozpoznaniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 8 lipca 2013r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta. Organ wskazał, że w sprawie prawidłowo zastosowano współczynnik udziału własnego 15%, a nie 12% bowiem średni dochód dwuosobowego gospodarstwa domowego przekroczył kwotę 125% najniższej emerytury. Powołując treść art. 6 ust. 1 i 2 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy organ podał, że dla celów obliczenia dodatku mieszkaniowego przyjmuje się wydatki poniesione przez osobę otrzymującą dodatek w wysokości 20% dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie jednoosobowym, 15% dochodów gospodarstwa domowego 2 - 4 osobowego, 12% dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie 5 osobowym i większym.
Dalej organ wyjaśnił, że podstawą do obliczenia dodatku mieszkaniowego nie są wszystkie rodzaje wydatków ponoszonych przez wnioskodawcę, a jedynie czynsz albo inne opłaty za używanie lokalu.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na powyższą decyzję L. B. podniosła, że w sprawie organy nieprawidłowo zastosowały współczynnik udziału własnego 15%, a nie 12%. W jej ocenie procentowy udział wydatków powinien był wynosić 12%, zaś dodatek mieszkaniowy powinien być wyższy o kwotę 70,48 zł miesięcznie. Skarżąca podniosła też, że organy nie uwzględniły wszystkich faktycznych i udokumentowanych wydatków ponoszonych na mieszkanie. Wnosiła o zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 p.p.s.a.