Sprawa ze skargi K. D-W. na zarządzenie zastępcze Wojewody w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Jolanta Sudoł Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Zegan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2013 r. sprawy ze skargi K. D-W. na zarządzenie zastępcze Wojewody z dnia 29 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego 1. uchyla zaskarżone zarządzenie zastępcze w części dotyczącej daty wygaśnięcia mandatu radnej, 2. oddala skargę w pozostałym zakresie, 3. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej K. D -W. kwotę 128,50 zł (sto dwadzieścia osiem złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/5

Zarządzeniem zastępczym z dnia 29 lipca 2013r. Wojewoda, działając na podstawie art. 98a ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013r., poz. 594) i art. 190 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r., Nr 159, poz. 1547 ze zm.) w zw. z art. 16 ust. 2a ustawy z dnia 5 stycznia 2011r. Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 113 ze zm.), stwierdził wygaśnięcie z mocy prawa mandatu radnej Rady Miejskiej w [...] K. D.-W.

W uzasadnieniu organ wskazał, że K. D.-W. łączy funkcję radnej z funkcją członka zarządu "A"Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w D. K., korzystającej w prowadzonej przez siebie działalności z mienia komunalnego Gminy Miejskiej w [...].

W ocenie organu nadzoru istniały podstawy do przyjęcia, że działalność gospodarcza spółki "A" prowadzona w oparciu o umowę z dnia 15 listopada 2007r. i związane z nią decyzje zezwalające na umieszczenie reklam spółki w pasie drogowym na trzech przystankach jest działalnością gospodarczą prowadzoną z wykorzystaniem mienia komunalnego Miasta S., w którym radna uzyskała mandat. Ponadto działalność ta nie została zakończona w terminie 3 miesięcy od daty złożenia przez nią ślubowania.

W związku z powyższym radną K. D.-W. należało uznać za osobę zarządzającą działalnością gospodarczą z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której uzyskała mandat w rozumieniu art. 24f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gdyż zarząd spółki jako organ osoby prawnej - prowadzi sprawy spółki i reprezentuje ją na zewnątrz.

Rada Miejska w [...] zobowiązana była, zgodnie z przepisami ustawy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, stwierdzić wygaśnięcie mandatu radnej. Wobec braku stosownej uchwały jak i wobec braku reakcji ze strony Rady Miejskiej w [...] na wezwanie Wojewody, doręczone w dniu 3 czerwca 2013r., należało stwierdzić, że z mocy prawa nastąpiło wygaśnięcie mandatu radnej K. D.-W.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku K. D.-W. wniosła o uchylenie w/w zarządzenia zastępczego, zarzucając naruszenie:

- art. 24f ust. 1 i 1a ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 190 ust. 1 pkt 2a ustawy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, poprzez błędną wykładnię tych przepisów polegającą na przyjęciu, że radna prowadziła działalność gospodarczą z wykorzystaniem mienia gminy miejskiej S., w związku z czym doszło do wygaśnięcia jej mandatu;

- art. 191 ust. 3 ww. ustawy poprzez uznanie, że wygaśnięcie mandatu radnej nastąpiło w dniu 28 lutego 2013r.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że przedmiotem umowy było objęcie przez spółkę "A" opieki patronackiej nad trzema wiatami przystankowymi na okres od dnia 15 listopada 2007r. do dnia 14 listopada 2012r., nie zaś zawarcie umowy najmu. Skarżąca, wskazując na wykładnię celowościową art. 24f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym podkreśliła, że zakaz wykorzystywania mienia komunalnego nie dotyczy sytuacji, w której radny korzysta z mienia jednostki samorządu terytorialnego, w której uzyskał mandat, jeśli następuje to na warunkach powszechnie dostępnych dla wszystkich mieszkańców tej jednostki samorządu terytorialnego. Na potwierdzenie swojego stanowiska powołała orzeczenia sądów administracyjnych, w tym także uchwałę 7 sędziów NSA z dnia 2 kwietnia 2007r., sygn. II OPS 1/07 oraz orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 czerwca 1993r., sygn. W 17/93. Twierdziła, że zawieranie umów o patronat nad przystankami, z których wynikało uprawnienie do umieszczania na wiatach informacji związanych z działalnością gospodarczą patrona, odbywało się na zasadach jednolitych dla wszystkich zainteresowanych, wobec czego dyspozycja art. 24f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w odniesieniu do skarżącej nie została wypełniona.

Strona 1/5