Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.), Sędziowie Asesor WSA Mirosław Kupiec, Asesor WSA Barbara Brandys-Kmiecik, Protokolant Sekretarz sądowy Anna Charchuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2007 r. przy udziale - sprawy ze skargi R. S. - prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę, 2. przyznaje radcy prawnemu K. O. wynagrodzenie od Skarbu Państwa za udzielenie pomocy prawnej z urzędu w wysokości [...] zł (słownie : [...] złotych).
Decyzją z [...] r. Nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] określił zobowiązanie podatkowe R. S. w podatku od towarów i usług za [...] r. w wysokości [...] zł.
W jej uzasadnieniu stwierdził, że w [...] r. R. S. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą firma "A" w M., która polegała na sprzedaży [...] na stacji w [...]. W wyniku postępowania kontrolnego ustalono, że w [...] r. skarżąca zaewidencjonowała i odliczyła podatek naliczony z faktury VAT nr [...] r., wystawionej przez firmę "B" M. K. w R. Faktura dokumentowała zakup benzyny [...] i [...] na wartość netto [...] zł, podatek od towarów i usług -[...] zł.
Tymczasem, w toku postępowania kontrolnego ustalono, że M. K. nie prowadził w rzeczywistość żadnej działalności gospodarczej, założył firmę "B" za namową znajomego A. R. i za wynagrodzeniem [...] zł miesięcznie firmował swoim nazwiskiem działalność innych podmiotów. Firma ta nigdy nie prowadziła handlu [...], nigdy nie dokonała zakupów ani sprzedaży [...], a została powołana tylko po to, by poprzez wystawianie faktur pozorować legalny obrót [...].
Uznając zatem, że faktura [...] dotyczy czynności, która nigdy nie została dokonana Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] stwierdził, że nie może być ona podstawą do obniżenia podatku należnego. Dlatego, powołując się na: art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (tekst jednolity w Dz.U. z 2004 r., Nr 8, poz. 65 ze zm.), art. 21 § 3 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 4, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), jak również § 48 ust. 4 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), wydał decyzję określająca wysokość zobowiązania podatkowego R. S. w podatku od towarów i usług za [...] r.
W odwołaniu od tej decyzji R. S. wniosła o jej uchylenie, zarzucając organowi pierwszej instancji:
- przeprowadzenie czynności kontrolnych bez okazania jej upoważnienia do kontroli,
- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na ustaleniu, że firma "A" prowadziła z firmą "B" fikcyjny obrót [...],
- niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych sprawy, a w szczególności przepływu gotówki z rachunku firmy "A" na rachunek firmy "B", - brak czynność kontrolnych u wszystkich kontrahentów firmy skarżącej,
- przedwczesne ustalenia faktyczne w oparciu o materiał zgromadzony przez Prokuraturę Apelacyjną w [...] w postępowaniu karnym [...], które nie było jeszcze prawomocnie zakończone.
Uzasadniając swe zarzuty strona stwierdziła, że w dniu rozpoczęcia kontroli, czyli [...] r. przeprowadzające ją osoby nie posiadały upoważnienia, które zostało doręczone podatniczce dopiero [...] r. W związku z tym należało uznać, że doszło do naruszenia art. 13 ust. 1 ustawy o kontroli skarbowej i postępowanie umorzyć.