Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Asesor WSA Krzysztof Targoński (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2008 r. przy udziale - sprawy ze skargi J. C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie egzekucji należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w [...], po rozpatrzeniu zażalenia J. C., utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w C. Oddział w C. z dnia [...] r. nr [...] uznające nieuzasadnionymi zarzuty na postępowanie egzekucyjne.
W podstawie prawnej powołano art. 138 § 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 17 § 1, art. 18 i art. 34 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.).
W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej podał, że przeciwko J. C. prowadzone jest postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułów wykonawczych, wystawionych przez ZUS Oddział w C., obejmujących nieopłacone składki na ubezpieczenie społeczne za lata [...]-[...]. W ramach tego postępowania zawiadomieniem z dnia [...] r. zajęto otrzymywane przez stronę wynagrodzenie za pracę.
W piśmie z dnia [...] r. J. C. wniósł zarzuty na postępowanie egzekucyjne podnosząc, że zobowiązanie, na mocy art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, uległo przedawnieniu.
Opisanym na wstępie postanowieniem z dnia [...] r. Dyrektor Oddziału Wojewódzkiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w C. Oddział w C., nie podzielając stanowiska strony w kwestii przedawnienia dochodzenia zaległych składek na ubezpieczenie społeczne, wniesione zarzuty uznał za nieuzasadnione.
W zażaleniu na to postanowienie J. C. ponownie stwierdził, że zobowiązanie uległo przedawnieniu. Podstawa prawna, która określa 10 letni termin do dochodzenia składek na ubezpieczenie społeczne, wprowadzona została ustawą z dnia 18 grudnia 2002r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Ustawa ta nie zawiera przepisów przejściowych, a zatem wydłużony jej mocą termin do dochodzenia należności nie może dotyczyć zdarzeń (składek) wcześniejszych. Na poparcie tego stanowisko powołał się na wyrok Sądu Najwyższego w sprawie o sygn. SN II UK 448/03.
Dyrektor Izby Skarbowej w [...] postanowieniem z dnia [...] r. nie uwzględnił zażalenia.
Uzasadniając rozstrzygnięcie podał, że bezsprzecznie zaległości podatkowe powstały w latach [...]-[...], a więc zgodnie z pierwotnym brzmieniem art. 24 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, przedawniały się najdalej z końcem [...] r.
W wyniku zmiany art. 24 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, termin przedawnienia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne uległ wydłużeniu do 10 lat, a znowelizowany przepis wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.
Organ odwoławczy, powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 kwietnia 2007 r., sygn. akt II FSK 528/06, uznał, że jeżeli w przepisach nowelizujących ustawę nie wprowadzono przepisów przejściowych, które w sposób jednoznaczny odnosiłyby się do kwestii przedawnienia dochodzonych należności Skarbu Państwa, to należy stosować przepisy obowiązujące po zmianie ich treści.