Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Nita (spr.), Sędzia WSA Agata Ćwik - Bury, Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Protokolant Damian Szczurowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2017 r. przy udziale - sprawy ze skargi Gminy P. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność uchwały w przedmiocie ceny odprowadzania ścieków i taryfy za zbiorowe odprowadzanie ścieków oddala skargę.
Na mocy rozstrzygnięcia nadzorczego z [...] r., nr [...] Wojewoda [...] (zwany dalej również Organem nadzoru) stwierdził nieważność w całości uchwały Rady Gminy [...] z [...] r., nr [...] w sprawie ceny odprowadzania ścieków oraz opłaty abonamentowej dla zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy [...] na okres od dnia 1.01.2017 r. do 31.12.2017 r. Stało się tak, ponieważ Organ nadzoru uznał wspomniany akt prawa miejscowego za niezgodny z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 573 ze zm.) w związku z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 139 ze zm.). Podstawą prawną wspomnianego rozstrzygnięcia nadzorczego był zaś art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.).
Asumptem do wydania aktu nadzoru zaskarżonego przez Gminę było to, że w przekonaniu Wojewody nieprawidłowo ustalono cenę za 1 m3 ścieków oraz opłatę abonamentową dla zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy [...] na okres od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. Jak stwierdził Organ nadzoru, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 573 ze zm.) to organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego rozstrzygają o wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej jednostek samorządu terytorialnego. Kompetencja ta ulega jednak ograniczeniu w przypadku, gdy przepisy szczególne stanowią inaczej. Taka zaś sytuacja ma miejsce w ocenianym przez Wojewodę przypadku.
Formułując swoje rozstrzygnięcie, Organ nadzoru powołał się na - w jego przekonaniu - lex specialis do ustawy o gospodarce komunalnej - ustawę z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tj. Dz. U. z 2015 r. poz. 139 ze zm.), która reguluje zasady ustalania taryf opłat za zbiorowe zaopatrzenie w wodę oraz zbiorowe odprowadzanie ścieków. Zgodnie z art. 24 ust. 1 wspomnianego aktu prawnego, taryfy opłat za zbiorowe zaopatrzenie w wodę oraz za zbiorowe odprowadzanie ścieków podlegają zatwierdzeniu w drodze uchwały rady gminy. W tym aspekcie ujawnia się więc różnica w stosunku do przepisów ogólnych - ustawy o gospodarce komunalnej. Organ stanowiący gminy nie uchwala bowiem taryf opłat, ale je zatwierdza.
Jak wskazał Wojewoda, w myśl art. 24 ust. 2 i 3 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, w terminie 70 dni przed planowanym dniem wejścia taryf w życie, przedstawia wójtowi wniosek o ich zatwierdzenie, a do wniosku dołącza szczegółową kalkulację cen i stawek opłat oraz aktualny plan, o którym mowa wart. 21 ust. 1 ustawy. Wójt sprawdza, czy taryfy i plan zostały opracowane zgodnie z przepisami ustawy i weryfikuje koszty, o których mowa w art. 20 ust. 4 pkt 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę pod względem celowości ich ponoszenia, natomiast rada gminy podejmuje uchwałę w przedmiocie zatwierdzenia taryf (ich akceptacji lub odmowy zatwierdzenia) w terminie 45 dni od dnia złożenia wniosku. Zanegowanie taryf ma zaś miejsce wówczas, gdy zostały one sporządzone niezgodnie z przepisami (art. 24 ust. 4 i 5 ustawy).