Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik, Sędzia WSA Gabriela Jyż (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2009 r. przy udziale - sprawy ze skargi J.K., W.K., M.S. i K.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy K. z [...] r. nr [...] 2. stwierdza, iż zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Wójt Gminy K. po rozpatrzeniu wniosku J. i W.K. oraz M. i K.S. rozłożył na raty spłatę należności w kwocie [...] zł na [...] równych rat miesięcznych, tj. po [...] zł raty miesięcznej. Kwota ustalona została w decyzji z dnia [...] r. i wynikała z tytułu wzrostu wartości nieruchomości po ich scaleniu i podziale.
W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że po przeprowadzeniu scalenia i podziału gruntów w miejscowości K. w/w osoby stały się właścicielami działek o nr [...] i [...]. Z kolei w [...] r. zostało wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia opłat adiacenckich w związku ze wzrostem wartości tych nieruchomości. Postępowanie to zakończone zostało decyzją z [...] r., w której ustalono opłatę adiacencką w wysokości [...] zł.
W dniu [...] r. wyżej wymienieni zwrócili się do Wójta Gminy K. z wnioskiem o rozłożenie należności na raty. Po przeprowadzonym postępowaniu wyjaśniającym, organ stwierdził, że wnioskodawcy rzeczywiście nie są w stanie uiścić jednorazowo opłaty adiacenckiej - i w tej sytuacji rozłożył jej spłatę na raty.
Od decyzji powyższej strony odwołały się, podnosząc, że w ich sytuacji materialnej nie jest możliwe uiszczanie rat opłaty adiacenckiej w kwocie po [...] zł miesięcznej i wniosły o rozłożenie przedmiotowej opłaty na [...] rat.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Wójta Gminy K.
W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że w przedmiotowej sprawie występowały dwa etapy: pierwszy, który polega na badaniu, czy w danej, indywidualnej sprawie istnieją wskazane przez odpowiednie przepisy przesłanki do udzielenia wnioskowanej ulgi, oraz etap drugi, który polegał na dokonaniu wyboru przez organ podatkowy, czy w kategoriach uznania administracyjnego daną ulgę należy zastosować. Jednocześnie kontrola instancyjna decyzji o udzieleniu ulgi w zapłacie wierzytelności polega jedynie na ocenie poprawności postępowania dowodowo - wyjaśniającego i wynikających z niego konkluzji.
Organ odwoławczy stwierdził, że organ pierwszej instancji w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe. Postępowanie dowodowe dało podstawę do ustalenia kondycji finansowej i możliwości płatniczych zobowiązanych, którzy ubiegali się o zastosowanie wobec nich ulgi w postaci rozłożenia na raty opłaty adiacenckiej.
Decyzja w przedmiotowej sprawie została wydana w ramach uznania administracyjnego, ponieważ w § 2 pkt 3 uchwały Nr [...] Rady Gminy K. z dnia [...] r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania oraz udzielania ul w spłacaniu wierzytelności i należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy Ordynacja podatkowa oraz wskazania organów do tego uprawnionych, znajduje się zwrot "może". Organ odwoławczy stwierdził, że w takiej sytuacji w każdym wypadku decyzja będzie wydana w ramach uznania organu gminy. Generalną zasadą jest płacenie wierzytelności w określonym terminie i jednorazowo. Wynika z tego, że każde odstępstwo od tych reguł, na jakie pozwoli organ gminy, stanowi w istocie złagodzenie sytuacji, w jakiej znalazł się podmiot zobowiązany. Zdaniem organu odwoławczego organ I instancji w sposób prawidłowy dokonał wyważenia sytuacji materialnej stron wnioskujących o rozłożenie płatności na raty, z dbałością o to, aby interesy społeczności lokalnej nie doznały uszczerbku spowodowanego brakiem środków wniesionych z tytułu takiej opłaty.