Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Kandut Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Herman Sędzia WSA Adam Nita (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 października 2018 r. sprawy ze skargi Z. B. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania wynagrodzenia ustanowionemu z urzędu tymczasowemu pełnomocnikowi szczególnemu oddala skargę.
Postanowieniem Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (zwanego dalej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej) z [...] r., nr [...] uchylono w całości postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Katowicach (w dalszej części uzasadnienia określanego mianem Dyrektora Izby Celnej lub Organem) z [...] r., nr [...]. Jednocześnie, w tym samym orzeczeniu Dyrektor Izby Administracji Skarbowej przyznał doradcy podatkowemu Z. B. (zwanemu dalej Pełnomocnikiem, Doradcą lub Skarżącym) jako ustanowionemu z urzędu tymczasowemu pełnomocnikowi szczególnemu wynagrodzenie w łącznej wysokości 8 856 zł. za udział w postępowaniach podatkowych. Składała się na nią 7 200 zł netto, powiększone o kwotę podatku od towarów i usług w wysokości 1 656 zł. (obliczoną przy zastosowaniu 23 % stawki podatkowej). Jednocześnie, uzasadniając wysokość wynagrodzenia Skarżącego, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej wskazał na moment ustanowienia go tymczasowym pełnomocnikiem szczególnym, a także na czynności procesowe, jakie Doradca wykonywał w 11 postępowaniach podatkowych prowadzonych w oparciu o ten sam stan prawny oraz bazujących na identycznym stanie faktycznym.
Wspomniane postanowienie ostateczne zapadło w następstwie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 28 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 432/17. W orzeczeniu tym Sąd uchylił postanowienie Dyrektora Izby Celnej z [...] r., nr [...], w którym odmówiono przyznania wynagrodzenia Skarżącemu jako ustanowionemu z urzędu tymczasowemu pełnomocnikowi szczególnemu. Orzekając poprzednio w sprawie, Wojewódzki Sąd Administracyjny wytknął Organowi, że sprzeczne z prawem jest nieprzyznanie Doradcy wynagrodzenia. Zasadne jest natomiast miarkowanie wysokości tej kwoty - ustalenie jej w sprawiedliwej wysokości, uwzględniającej moment ustanowienia Pełnomocnika oraz stopień jego zaangażowania w poszczególne postępowania podatkowe.
Jak podkreślił Sąd, nie ma przeszkód co do tego, aby organ, otrzymawszy wezwanie do wypłaty wynagrodzenia odstąpił od "widełkowych stawek" określonych w przepisach rozporządzania Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. z 2011 r. Nr 31, poz. 153), których wysokość zależy od wartości przedmiotu sporu i biorąc pod uwagę stopień zaangażowania tymczasowego pełnomocnika szczególnego w postępowania podatkowe, przyznał mu wynagrodzenie adekwatne do stopnia jego aktywności w sprawie. Z rozstrzygnięciem tym zgodził się Naczelny Sąd Administracyjny, który oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (wyrok z 7 listopada 2017 r., sygn. akt I GSK 861/17).
W tym stanie rzeczy zapadło zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej. Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem ostatecznym, Pełnomocnik wniósł o zmianę postanowienia i przyznanie mu wynagrodzenia w łącznej kwocie netto 79.200 zł. i należnego podatku od towarów i usług. Jednocześnie, Doradca zarzucił postanowieniu Dyrektora Izby Administracji Skarbowej brak podstawy prawnej i faktycznej sentencji oraz uzasadnienia orzeczenia (postanowienia). Na podstawie art. 119 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Skarżący wystąpił zaś o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.