Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo (spr.), Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Protokolant Specjalista Anna Wandoch, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2019 r. sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w zakresie unieważnienia zgłoszenia celnego oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w K. z [...]r. nr [...] odmawiającą A spółce z o.o. z siedzibą w W. (dalej określanej jako skarżąca) wstrzymania wykonania decyzji Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w K. z [...]r. [...] unieważniającej decyzję o przyjęciu zgłoszenia celnego wywozowego z [...]r. [...]
Za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
Decyzją z [...]r., znak: [...] Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w K. unieważnił decyzję o przyjęciu zgłoszenia celnego dokonanego z wykorzystaniem systemu informatycznego ECS (Systemu Kontroli Eksportu) zarejestrowanego według numeru ewidencyjnego operacji wywozowej [...]z [...]r., którym towar objęty został procedurą powrotnego wywozu towarów nieunijnych następującą po zastosowaniu procedur specjalnych.
Skarżąca w odwołaniu od tej decyzji zarzuciła, obok zarzutów dotyczących trafności merytorycznego rozstrzygnięcia, w tym naruszenie przepisów prawa materialnego tj. § 22 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z 8 września 2016 roku w sprawie zgłoszeń celnych (Dz.U.2016.1498 z późn. zm.) w zw. z art. 270 UKC poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że powrotny wywóz może dotyczyć tylko towarów nieunijnych wyprowadzanych poza obszar celny Wspólnoty, a nie również pokładów statków powietrznych, w sytuacji gdy wykładnia językowa, historyczna, celowościowa oraz systemowa prowadzą do zupełnie odrębnych wniosków; naruszenie wspomnianego § 22 ust. 1 rozporządzenia MF poprzez jego błędną wykładnię, iż przyjęcie, że sformułowanie "niezależnie od miejsca przeznaczenia" należy rozumieć jako miejsce przeznaczenia poza terytorium Unii. Zarzuciła także nieważność decyzji z uwagi na okoliczność, iż została ona zaadresowana do podmiotu, który nie jest stroną postępowania i który to podmiot nie istnieje (A Sp. z o.o.).
W konsekwencji wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania w sprawie, ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.
W odwołaniu zawarła także wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości (na podstawie art. 45 ust.2 UKC), z uwagi na to, że jest ona sprzeczna z przepisami prawa celnego, na co wskazują przedstawione powyżej zarzuty, a nadto wykonanie decyzji spowoduje nieodwracalne dla skarżącej szkody.
Organ pierwszej instancji decyzją z [...]r. odmówił wstrzymania wykonania decyzji z [...]r. znak: [...]. Odwołując się do regulacji art. 45 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013r. z późn. zm.) (dalej określanego skrótem UKC) zauważył, że wniesienie odwołania nie powoduje wstrzymania wykonania decyzji (ust. 1.) Jednakże organ celny może wstrzymać wykonanie decyzji w całości lub w części, jeżeli ma uzasadnione powody, aby sądzić, że zaskarżona decyzja jest sprzeczna z przepisami prawa celnego lub gdy istnieje obawa spowodowania nieodwracalnej szkody dla osoby zainteresowanej (ust. 2). Zauważył także, że w sprawie nie miał zastosowania ust. 3 art. 45 UKC