Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek spr. Sędziowie : WSA Halina Jakubiec AWSA Janusz Kasprzycki Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Gminy Oświęcim z dnia 2 lipca 2008 r , Nr : XXII/167/08 w przedmiocie zasad przyznawania nagród za długoletnie pożycie małżeńskie i jubileusz urodzin stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości
wyroku WSA w Krakowie z dnia 23 kwietnia 2009r.
W dniu 2 lipca 2008r. Rada Gminy Oświęcim podjęła uchwałę Nr XXII/167/08 w sprawie zasad przyznawania nagród za długoletnie pożycie małżeńskie oraz jubileusz urodzin. Została ona podjęta na podstawie art. 18 ust. 1 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz.1591 z późn. zm.). W § 1 tej uchwały ustalono nagrodę za długoletnie pożycie małżeńskie dla mieszkańców gminy Oświęcim z okazji 50, 55, 60, 65 i 70 lat pożycia małżeńskiego w wysokości 750 zł brutto. Z kolei w § 2 ustalono dla mieszkańców gminy Oświęcim nagrodę w kwocie 1120 zł brutto z okazji setnej rocznicy urodzin. Zobowiązania finansowe wynikające z tej uchwały miały zostać pokryte z budżetu gminy (§ 3).
Skargę na powyższą uchwałę wniósł Wojewoda Małopolski domagając się stwierdzenia jej nieważności albowiem, jego zdaniem, narusza ona w sposób rażący obowiązujący porządek prawny, gdyż została podjęta bez podstawy prawnej.
Przede wszystkim organ nadzoru wskazał, iż uchwała ta ma cechy aktu prawa miejscowego. Zawarte w niej bowiem normy mają charakter normatywny i abstrakcyjny oraz zawierają tzw. novum normatywne, ponieważ przyznają określone uprawnienie w postaci nagród dla mieszkańców gminy wypłacanych w sytuacji zaistnienia określonego w uchwale zdarzenia. Uchwała ta jest zatem skierowana do podmiotów zewnętrznych wobec gminy, a jej adresat został wskazany w sposób generalny. Nie budzi również wątpliwości organu nadzoru fakt, iż przedmiotowa uchwała zawiera tzw. novum normatywne w postaci istniejących po stronie mieszkańców Gminy Oświęcim roszczeń w stosunku do Wójta Gminy Oświęcim w sytuacji, kiedy będzie miało miejsce zdarzenie, o którym mowa w przepisach § 1 i 2 uchwały, mianowicie - kiedy mieszkańcy osiągną odpowiedni wskazany w uchwale staż małżeński oraz odpowiedni wiek. Powyższe oznacza zatem, iż przedmiotowa uchwała rodzi po stronie Wójta Gminy Oświęcim obowiązek zachowania się zgodnie z jej postanowieniami i jednocześnie rodzi obowiązek wypłaty nagród w określonej wysokości. W tym właśnie kontekście postanowienia przedmiotowej uchwały mają charakter normatywny, ponieważ kształtują wzajemne prawa i obowiązki jej adresatów. W związku z tym, iż kwestionowana uchwała posiada cechy aktów prawa miejscowego, a to ze względu na fakt przyznania wskazanym w niej podmiotom określonego uprawnienia, to w konsekwencji wskazać należy, iż podmioty te winny mieć roszczenie o charakterze publicznoprawnym, względnie prywatnoprawnym, o realizację przyznanego im uprawnienia.
Jednakże powołane w podstawie prawnej przedmiotowej uchwały przepisy art. 18 ust. 1 oraz art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) nie dają organowi stanowiącemu gminy upoważnienia do podejmowania w oparciu o nie aktów prawa miejscowego. Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 tej ustawy do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Z kolei zgodnie z przepisem art. 58 ust. 1 tej ustawy uchwały i zarządzenia organów gminy dotyczące zobowiązań finansowych wskazują źródła dochodów, z których zobowiązania te zostaną pokryte. Zatem - jak wynika z powyższego - przepis art. 58 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie stanowi podstawy do podejmowania aktów prawa miejscowego, zaś przepis art. 18 ust. 1 tej ustawy wyraża jedynie ogólną normę kompetencyjną, który nie może stanowić wyłącznej podstawy do wydawania aktów prawnych powszechnie obowiązujących (vide wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2005r., sygn. akt I SA/Wa 1354/05).