Należy podkreślić, że rozstrzygnięcie w sprawie przyznania ulg w spłacie nienależnie pobranych świadczeń zapada w ramach uznania administracyjnego. Decyzje o odmowie zmniejszenia rat nienależnie pobranych zaliczek alimentacyjnych mają zatem charakter uznaniowy. Uznanie administracyjne obejmuje ocenę warunków uzasadniających przyznanie ulgi, jak również decyzję co do wysokości tej ulgi. Jeśli organ ocenił sytuację materialną oraz potrzeby strony i uznał, że nie istnieje możliwość przyznania stronie ulgi w wyższej niż dotychczas wysokości, to decyzjom takim nie można zarzucić naruszenia prawa.
Oceniając z tego punktu widzenia prawidłowość zaskarżonych w niniejszej sprawie decyzji należy uznać, że nie naruszają one granic przysługującego organowi uznania administracyjnego. Zaskarżone decyzje mieszczą się w granicach uznania administracyjnego, zostały wydane po prawidłowym przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, szczegółowym rozważeniu całości materiału dowodowego zebranego w sprawie i zostały należycie uzasadnione. Organ wyczerpująco uzasadnił przyczyny, z powodu których nie został uwzględniony wniosek M. P. o zmniejszenie miesięcznych rat spłaty nienależnie pobranej zaliczki alimentacyjnej. Powołano się nie tylko na fakt przekroczenia kryterium dochodowego, ale również oceniono wniosek z punktu widzenia możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb bytowych rodziny skarżącej. Organ ustalając wysokość dochodów rodziny skarżącej i zestawiając to z wydatkami i dotychczasową wysokością obciążenia skarżącej obowiązkiem spłaty nienależnie pobranej zaliczki alimentacyjnej, wyczerpująco uzasadnił powody uznania, że uwzględnienie żądania M. P. jest nieuzasadnione, albowiem spłacanie rat w dotychczasowej wysokości nie stanowi nadmiernego obciążenia dla budżetu rodziny, który jest wystarczający na pokrycie comiesięcznych wydatków związanych ze spłatą nienależnie pobranych świadczeń. Nie uniemożliwi to zatem zaspokojenia podstawowych potrzeb bytowych oraz nie zagrozi możliwości dalszej egzystencji członków rodziny, powodując nieodwracalne i ciężkie straty dla rodziny. W niniejszej sprawie zatem organy nie kwestionowały trudnej sytuacji materialnej skarżącej, niemniej jednak zadecydowały o odmowie udzielenia wnioskowanej ulgi, obszernie argumentując swoje stanowisko i prawidłowo uznając, że nie zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności pozwalające na zmniejszenie miesięcznych rat.
Podsumowując, w niniejszej sprawie organy orzekające, zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej wyrażoną w art. 7 K.p.a., podjęły wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego tej sprawy, zbierając i rozpatrując w sposób wyczerpujący cały materiał dowodowy (art. 77 § 1 K.p.a.), przy jednoczesnym zachowaniu reguł oceny materiału dowodowego wskazanych w art. 80 K.p.a. W ocenie Sądu zaskarżone decyzje wydane zostały zgodnie z obowiązującym stanem prawnym, a Sąd nie stwierdził takiego uchybienia prawa, które mogłoby skutkować uwzględnieniem skarg. W związku z tym skargi należało oddalić, na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.