Odnosząc powyższe rozważania do zaskarżonej decyzji SKO, Sąd uznał, że organ ten prawidłowo odczytał treść art. 138 § 2 kpa i zasadnie przyjął, iż istniały podstawy do wydania decyzji kasacyjnej. Prawidłowo bowiem organ odwoławczy wytknął organowi l instancji naruszenie przepisów postępowania poprzez brak prawidłowego ustalenia, czy skarżący spełnia ogólne przesłanki warunkujące uzyskanie świadczenia z pomocy społecznej. Trafnie Kolegium wskazało też na potrzebę dokładnego ustalenia, czy i w jakim zakresie potrzeby opisane we wniosku skarżącego są zaspokojone i czy mogą one być pokryte poprzez przyznanie wnioskowanego świadczenia. Zasadnie wytknięto organowi l instancji brak ustaleń co do rzeczywistego dochodu osiąganego przez skarżącego, jego źródeł oraz sposobu zaspokajania codziennych potrzeb życiowych w gospodarstwie domowym skarżącego. Dopiero bowiem prawidłowe ustalenia wysokości osiąganego dochodu pozwalają na ocenę, czy ten dochód umożliwia zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych strony. Skoro zaś ustalenia faktyczne organu l instancji, dotyczące tak istotnych kwestii jak osiągany przez skarżącego dochód, były wadliwe, zasadnie Kolegium uznało, że decyzja organu l instancji została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a także granic uznania administracyjnego. Tak poważne braki postępowania wyjaśniającego nie mogły też być uzupełnione na etapie postępowania odwoławczego, ponieważ prowadziłoby to do naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania, gdyż kluczowe dla rozstrzygnięcia końcowego okoliczności nie podlegałyby dwukrotnej ocenie organów orzekających. Dlatego zdaniem Sądu Kolegium prawidłowo zastosowało art. 138 § 2 kpa, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi l instancji i wskazując, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrywaniu wniosku skarżącego.
Odnośnie zarzutów skargi podkreślić trzeba, że w zaskarżonej decyzji wytknięto błędy popełnione przez organ l instancji i wskazano sposoby ich usunięcia, a więc zrealizowanie wskazań Kolegium pozwoli na prawidłowe ustalenie sytuacji materialnej skarżącego, a tym samym umożliwi zgodne z prawem rozstrzygnięcie tego, czy skarżącemu powinien zostać przyznany zasiłek celowy, o który się ubiegał. Wyjaśnić trzeba też, że w danym postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez organy pomocy społecznej rozpatrywana jest konkretna kwestia, np. wniosek o przyznanie zasiłku na wskazany cel i w takim postępowaniu organy zobowiązane się do zbadania tylko tych okoliczności, które mają znaczenie dla załatwienia danej sprawy. Także Sąd dokonuje kontroli zgodności z prawem działań organów pomocy społecznej w granicach danej sprawy. Dlatego zarzuty odnoszące się do całokształtu działań organów pomocy społecznej pozostają bez wpływu na oddalenie bądź uwzględnienie skargi.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa i oddalił skargę na podstawie art. 151 ppsa.