Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Elżbieta Kremer Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2010 r. sprawy ze skargi S. S. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 2 września 2009 r. nr [...] w przedmiocie likwidacji Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A skargę oddala.
wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 września 2010r.
W dniu 2 września 2009r. Rada Miejska podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie likwidacji Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A. Została ona podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz art. 36 i art. 43 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. nr 14, poz. 89 z późn. zm.).
W dniu 15 września 2009r. do Urzędu Miejskiego wpłynęło pismo S. S., w którym wezwał on Radę Miejską do usunięcia naruszenia prawa przez wyżej opisaną uchwałę poprzez jej uchylenie. Zdaniem S. S. uchwała ta narusza jego - Dyrektora Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A - interes prawny z tego względu, że przestaje być pracownikiem tego Zakładu. Zarzucił, że ta uchwała narusza normę zawartą w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. nr 14, poz. 89 z późn. zm.), poprzez brak określenia sposobu i formy zapewnienia osobom korzystającym z dotychczasowych świadczeń zdrowotnych likwidowanego zakładu dalszego nieprzerwanego udzielania takich świadczeń, bez istotnego ograniczenia ich dostępności, warunków udzielania i jakości. S. S. stwierdził również, że uchwała ta została podjęta niezgodnie z trybem określonym w art. 43 ust. 2 w/w ustawy poprzez brak zasięgnięcia opinii właściwych organów gmin, której ludności SPZOZ w A udziela świadczeń zdrowotnych.
Pismem z dnia 22 października 2009r. S. S. wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 2 września 2009r. Nr [...] w sprawie likwidacji Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A, domagając się stwierdzenia jej nieważności. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. nr 14, poz. 89 z późn. zm.), poprzez brak określenia sposobu i formy zapewnienia osobom korzystającym z dotychczasowych świadczeń zdrowotnych likwidowanego zakładu dalszego nieprzerwanego udzielania takich świadczeń, bez istotnego ograniczenia ich dostępności, warunków udzielania i jakości. Stwierdził również, że zaskarżona uchwała została podjęta niezgodnie z trybem określonym w art. 43 ust. 2 w/w ustawy w szczególności poprzez brak zasięgnięcia opinii właściwych organów gmin, której ludności SPZOZ w A udziela świadczeń zdrowotnych, a także poprzez brak uzasadnienia przyczyn oraz celów likwidacji we wniosku skierowanym do Rady Powiatu, co spowodowało że Rada Powiatu wyraziła opinię na temat likwidacji SPZOZ w A pomimo braku informacji w tym temacie. Zdaniem skarżącego podjęta uchwała narusza jego interes prawny rozumiany jako prawo do szerokiego dostępu do placówek opieki zdrowotnej. Każdy mieszkaniec gminy ma bowiem prawo do korzystania z opieki zdrowotnej zapewnionej przez gminę, a zatem likwidacja jednostki organizacyjnej gminy jaką jest SPZOZ w A godzi w jego interes prawny.
Skarżący podniósł, iż postanowienia § 1 ust. 4, 5, 6 zaskarżonej uchwały rażąco naruszają prawo, a w szczególności przepis art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej, wskutek braku prawidłowego określenia sposobu i formy zapewnienia osobom korzystającym z dotychczasowych świadczeń zdrowotnych likwidowanego zakładu dalszego nieprzerwanego udzielania takich świadczeń, bez istotnego ograniczenia ich dostępności, warunków udzielania i jakości. Skarżący stwierdził, że art. 43 ust. 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej jest przepisem ochronnym, zapewniającym i warunkującym osobom korzystającym ze świadczeń zdrowotnych likwidowanej jednostki służby zdrowia, prawo do nieprzerwanego i niepogorszonego w sposób istotny dostępu do tych świadczeń. Chodzi przy tym o potencjalnych pacjentów, a nie tylko o osoby pozostające w chwili podejmowania zaskarżonej uchwały w bezpośrednim leczeniu. Skarżący zauważył również, że wskutek likwidacji nie może też nastąpić istotna redukcja potencjału leczniczego, odpowiadającego i "dopasowanego" do potrzeb wielkości populacji gminy, charakterystyki i częstotliwości występowania zdarzeń wymagających leczenia. Zakres ten wynika wprost ze statutu danej jednostki, stąd uchwała, jaka zapadła w przedmiocie likwidacji zakładu, powinna uwzględniać wszystkie statutowe rodzaje usług medycznych. W niniejszej sprawie uchwała o likwidacji nie odnosi się do zakresu udzielanego przez SPZOZ w A świadczeń, nie jest on w niej określony ściśle, jak wymagają tego przepisy prawa. Zdaniem skarżącego uchwała nie może pomijać tych usług i nie może też "odsyłać" do podmiotów, które funkcjonują obecnie w bardzo wąskim zakresie, a NZOZ B w L. świadczy usługi tylko w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej i poradni laryngologicznej. Nie jest zatem możliwe żeby tak mały podmiot objął zakresem swych usług populację ok. 8 tysięcy mieszkańców gminy, gdy zatrudnia tylko dwóch lekarzy rodzinnych. Poza tym uchwała nie przewiduje przejęcia pracowników likwidowanego SPZOZ w A przez NZOZ B na zasadzie art. 231 Kodeksu pracy. Tym samym zdaniem skarżącego likwidacja SPZOZ w A spowoduje istotne ograniczenie dostępności świadczeń zdrowotnych oraz warunków udzielania i jakości, co stanowi naruszenie art. 43 ust. 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.