Sąd podziela także stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 21 czerwca 2011 r., sygn. akt III SA/Kr 1048/10:
"Zły stan zdrowia osób spokrewnionych w pierwszym stopniu może stanowić przeszkodę w sprawowaniu przez nich opieki, co umożliwia starania o świadczenie pielęgnacyjne osób zobowiązanych do alimentacji w dalszej kolejności. Nie mniej ustawodawca nie wykluczył jako przeszkody w opiece nad osobą tego wymagającą innych przyczyn, w tym pozostawania w zatrudnieniu lub innej pracy zarobkowej osób zobowiązanych do alimentacji w pierwszej kolejności, co z kolei otwiera drogę do starań o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobom zobowiązanym do alimentacji w dalszej kolejności, oczywiście pod warunkiem, że osoby te faktycznie świadczą osobistą opiekę w takim zakresie, który uniemożliwia im podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej."
Skarżąca jest zameldowana razem z babcią tak więc przedstawione dokumenty świadczyłyby o zasadności żądania skarżącej, o ile istotnie faktycznie sprawuje ona opiekę nad babcią.
Nie podzielając poglądu wyrażonego przez organy administracyjne obu instancji, który to pogląd stał się podstawą odmowy uwzględnienia wniosku skarżącej, Sąd zauważa, że stan faktyczny sprawy nie został wyjaśniony w stopniu umożliwiającym rozpatrzenie wniosku zgodnie z prawem, albowiem nie ustalono ponad wszelką wątpliwość, czy to skarżąca faktycznie sprawuje opiekę nad babcią.
Sąd nie stracił, z pola widzenia, iż przepisy art. 17 ustawy mogą stanowić pole do nadużyć i stanowić źródło dochodu dla osób mających problemy ze znalezieniem zatrudnienia. Aby temu zapobiec organy są zobowiązane do szczególnie wnikliwego ustalenia stanu faktycznego.
Sąd uznał, iż w sprawie zostały naruszone przepisy art. 7 k.p.a. i 77 k.p.a., a organ II instancji w sposób nieprawidłowy ocenił zebrany materiał dowodowy naruszając zasady swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 80 k.p.a.
Sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję z dnia 23 listopada 2011 r. - mając na uwadze treść art. 135 p.p.s.a. zgodnie z którym sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.
Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organy obowiązane są uwzględnić stanowisko Sądu zawarte w niniejszym wyroku.
Uznając, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji, zostały wydane z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik spraw, oraz z naruszeniem przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy Sąd działając na podstawie art. 145 § 1 pkt.1 a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 Nr 270) - orzekł jak w sentencji.