|Sygn. akt III SA/Kr 1190/19 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 10 stycznia 2020 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Renata Czeluśniak, Sędziowie: WSA Janusz Kasprzycki, WSA Barbara Pasternak (spr.), Protokolant: Specjalista Agata Zaręba-Piotrowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2020 r., sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 23 września 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.
Decyzją z dnia 27 lipca 2019 r. ([...]) na podstawie art. 17, 20 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. 2018. 2220 ze zm.), § 8 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 2284) i art. 104, 107 kpa Wójt Gminy odmówił A. S. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką J. P.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że w trakcie prowadzonego postępowania dowodowego ustalono, że A. S. nie spełnia warunków do otrzymania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną matką, nie można było bowiem ustalić daty powstania niepełnosprawności J. P. Organ przyjął więc datę 11 stycznia 2019 r tj. datę złożenia wniosku w Powiatowym Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności jako początek tego terminu.
Od powyższej decyzji odwołanie złożyła A. S. Podniosła, że organ I instancji odmawiając przyznania świadczenia pielęgnacyjnego powołuje się na art. 17 ust. 1 b ustawy o świadczeniach rodzinnych, czyli na czas powstania niepełnosprawności, bez uwzględnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13, w którym Trybunał orzekł, iż art. 17 ust. 1 b ustawy w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji.
Decyzją z dnia 23 września 2019 r. ([...]) na podstawie art. 17 ust. 1 i 1 a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. 2018.2220) oraz art. 138 § 1 pkt 1 kpa Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
Organ odwoławczy podał, co następuje:
Zdaniem Kolegium w sprawie kluczowe znaczenie ma - z uwagi na brzmienie cyt. wyżej przepisów - data powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki J. P. (ur. [...] 1940 r.).
Z dołączonego do akt sprawy orzeczenia o niepełnosprawności z dnia 25 lutego 2019 r. wydanego przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności wynika, że J. P. zaliczona została do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe. Zatem została spełniona przesłanka ustawowa określona w art. 17 ust. 1 lit. b) cyt. ustawy, warunkująca możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Odnosząc się do zarzutu, że decyzja organu I instancji wydana została na podstawie przepisu uznanego za niekonstytucyjny - wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 - Kolegium wskazało, że decyzje w przedmiocie przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego mają charakter decyzji związanych. Oznacza to, że ich treść wynika wprost z regulacji ustawowych. Tym samym żadne inne aniżeli określone w ustawie czynniki, nie mogą decydować o przyznaniu przedmiotowych świadczeń. Stąd też, w rozpoznawanej sprawie Kolegium nie mogło odmówić zastosowania przepisu ustawy wyłącznie w oparciu o zarzut niekonstytucyjności.