Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Bociąga (spr.) Sędziowie WSA Janusz Kasprzycki WSA Barbara Pasternak Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi A. J. na zarządzenie Prezesa Sądu Okręgowego z dnia 11 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie egzekucji alimentów uchyla zaskarżone zarządzenie
Prezes Sądu Okręgowego zarządzeniem z dnia 11 października 2018 r. nr [...] jako organ wyznaczony do wykonywania zadań organu centralnego, określonych w art. 51 Rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz. Urz. DE L 7 z 10.01.2009 r., str. 1) po zapoznaniu się ze sprawą z wniosku A. J. o egzekucję alimentów od Z. G. zarządził zamknięcie sprawy.
Powyższe zarządzenie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:
A. J. w dniu 18 marca 2014 roku złożyła wniosek o egzekucję alimentów od Z. G. zamieszkałego w H. na podstawie wyroku Sądu Rejonowego z dnia 4 marca 2010 roku o sygn. [...]. Wniosek skarżącej został przesłany do egzekucji stronie holenderskiej w dniu 24 marca 2014 r. Organ holenderski pismem z dnia 25 września 2018 r. poinformował, iż komornik zamknął sprawę. Były podejmowane próby zajęcia konta bankowego, a z ostatniego badania sytuacji finansowej dłużnika wynika, iż nie jest on w stanie płacić alimentów. Organ holenderski poinformował, że wszczęcie postępowania przeciwko dłużnikowi nie będzie skuteczne.
A. J. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na zarządzenie zamknięcia sprawy. W skardze wskazała, że Z. G. od 2002 roku mieszka i pracuje w H. Od kilkunastu lat jest związany z obywatelką holenderską. Nie płaci alimentów od kwietnia 2011 roku jego obecne zaległości to 290 tysięcy złotych. W sprawie karnej przeciwko Z. G. policjant, który rozmawiał z nim telefonicznie zrobił notatkę z tej rozmowy. Z. G. powiedział mu, że ma pieniądze, ale nie będzie płacił. W konkluzji A. J. wniosła o wystąpienie do organu [...] o cofnięcie zarządzenia o zamknięciu sprawy.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, wskazując, że wszelkie obowiązki Sądu Okręgowego jako organu wyznaczonego zostały wypełnione.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Sąd administracyjny, zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - dalej powoływana jako P.p.s.a.), sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej i stosownie do przepisu art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Na podstawie art. 134 § 1 P.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną. W ramach tej kognicji Sąd bada, czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu administracyjnego nie naruszono przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania.
Zaskarżone w niniejszej sprawie zarządzenie Prezesa Sądu Okręgowego zostało wydane na podstawie Rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz. U. UE. L. 2009.7.1 z dnia 1 października 2009 r.). W odniesieniu do postępowania uregulowanego w ratyfikowanej przez Polskę Konwencji o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą sporządzonej w Nowym Jorku w dniu 20 czerwca 1956 r. (Dz.U. z 1961r. poz. 87) Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 23 marca 1998 r., sygn. akt OPS 10/97 (ONSA 1998/3/75) wyjaśnił, iż sprawa o przekazanie przez polski organ przyjmujący organowi przyjmującemu innego państwa wniosku osoby uprawnionej, w którym domaga się ona od zobowiązanego dostarczenia utrzymania, na podstawie art. 3 i 4 Konwencji jest załatwiana w postępowaniu administracyjnym, do którego nie mają zastosowania przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Sąd wskazał, że organ przesyłający nie załatwia sprawy w zakresie uznania i wykonania zobowiązania alimentacyjnego między uprawnionym a zobowiązanym, lecz jedynie ułatwia uprawnionemu załatwienie takiej sprawy w innym państwie przez jej przekazanie w trybie Konwencji organowi przyjmującemu, z czym wiąże się obowiązek podjęcia określonych działań przez organ przyjmujący.